Τι σχέση υπάρχει μεταξύ παχυσαρκίας και αυτοάνοσης;
- Οι ασθένειες που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό και οι αυτοάνοσες ασθένειες συνδέονται με την ακανόνιστη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος. Συνήθη παραδείγματα αυτών των ασθενειών περιλαμβάνουν ψωρίαση, ρευματοειδή αρθρίτιδα, σκλήρυνση κατά πλάκας και διαβήτη τύπου 1.
- Ένα πρόσφατο άρθρο προοπτικής στο περιοδικό Science υποδηλώνει ότι η παχυσαρκία μπορεί να συμβάλει στον κίνδυνο αυτοάνοσων νοσημάτων λόγω υπερδραστικών διατροφικών οδών και οδών αίσθησης ενέργειας.
- Ο συγγραφέας του δοκιμίου προτείνει ότι η μείωση της πρόσληψης θερμίδων και η χρήση ορισμένων φαρμάκων μπορεί να βοηθήσει στην εξουδετέρωση του σχετικού κινδύνου για αυτοάνοσα νοσήματα από την παχυσαρκία.
Ο ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι να αμύνεται ενάντια σε ό,τι είναι επικίνδυνο για τον οργανισμό. Ωστόσο, δεν λειτουργεί πάντα όπως θα έπρεπε, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε προβλήματα υγείας.
Υπάρχει μεγάλη ανάγκη για έρευνα για να καταλάβουμε τι πυροδοτεί την αυτοανοσία – όπου το σώμα στρέφεται εναντίον του ή δρα ανώμαλα.
Ένα πρόσφατο προοπτικό άρθρο που δημοσιεύτηκε στο Science από τον Δρ. Giuseppe Matarese, καθηγητή ανοσολογίας στο Πανεπιστήμιο της Νάπολης Federico II στη Νάπολη της Ιταλίας, συζητά πώς η παχυσαρκία και ο υπερσιτισμός θα μπορούσαν να επηρεάσουν τη ρύθμιση του ανοσοποιητικού συστήματος.
Αυτοάνοσα νοσήματα που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό
Σημείωση: Υπάρχει διαφορά μεταξύ των αυτοάνοσων καταστάσεων και των καταστάσεων που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό. Ο όρος «ανοσομεσολαβούμενος» είναι ένας γενικός όρος για διαταραχές με ανωμαλίες στη δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι μια υποκατηγορία νοσημάτων που προκαλούνται από το ανοσοποιητικό. Οι ειδικοί σχολιαστές και ο συγγραφέας του προοπτικού τεμαχίου επέλεξαν να χρησιμοποιήσουν τον όρο «αυτοάνοσες διαταραχές» ως γενικό όρο αντί για «ανοσομεσολαβούμενο».
Πάνω από 23,5 εκατομμύρια άνθρωποι στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν κάποιο είδος αυτοάνοσης νόσου. Τα αυτοάνοσα νοσήματα εμφανίζονται όταν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος επιτίθεται σε υγιείς ιστούς του σώματος.
Οι συγκεκριμένοι ιστοί που επηρεάζονται θα επηρεάσουν τον τρόπο με τον οποίο αναπτύσσεται η ασθένεια και τις προσεγγίσεις θεραπείας των γιατρών. Για παράδειγμα, η ψωρίαση είναι μια αυτοάνοση ασθένεια που επηρεάζει το δέρμα, ενώ η αιμολυτική αναιμία βλάπτει τα ερυθρά αιμοσφαίρια του σώματος. Η φλεγμονή είναι ένα κοινό συστατικό πολλών αυτοάνοσων νοσημάτων.
Δεν είναι απολύτως σαφές τι προκαλεί αυτοάνοσα και ανοσολογικά μεσολαβούμενα νοσήματα. Η έρευνα συνεχίζεται για την κατανόηση των τροποποιήσιμων και μη τροποποιήσιμων παραγόντων κινδύνου.
Για παράδειγμα, η γενετική κάποιου μπορεί να παίζει ρόλο στην ανάπτυξη μιας αυτοάνοσης νόσου, αλλά το ίδιο μπορεί και ορισμένες επιλογές τρόπου ζωής. Ένας τομέας ενδιαφέροντος είναι ο τρόπος με τον οποίο η διατροφή και το βάρος μπορεί να επηρεάσουν τον κίνδυνο για αυτοάνοσες και ανοσολογικές ασθένειες.
Ο Δρ Jason Balette, ένας βαριατρικός χειρουργός με τον Memorial Hermann στο Χιούστον του Τέξας, εξήγησε στο Medical News Today:
«Φαίνεται να υπάρχει σαφής συσχέτιση με την παχυσαρκία και τα αυτοάνοσα νοσήματα όπως η σκλήρυνση κατά πλάκας. Αυτή η συσχέτιση έχει αποδειχθεί μέσω των οδών κυτταρικού σήματος μεταξύ των λιπωδών κυττάρων (λιποκύτταρα) και του ανοσοποιητικού συστήματος. Ακριβώς όπως ο υποσιτισμός έχει αποδειχθεί ότι μειώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος, ο υπερσιτισμός (παχυσαρκία) έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει την ανοσοποιητική λειτουργία που οδηγεί σε αυτοάνοσα νοσήματα. Σαφώς, υπάρχουν πολλά να μάθουμε για αυτές τις σχέσεις και τα κυτταρικά σήματα που θα μας βοηθήσουν να καθοδηγήσουμε με τα σχέδια θεραπείας στο μέλλον».
Η παχυσαρκία ως παράγοντας αυτοάνοσων νοσημάτων
Η προοπτική εργασία στο Science εξέτασε πώς η υπερβολική πρόσληψη θερμίδων και η παχυσαρκία μπορεί να επηρεάσουν τον κίνδυνο για μη φυσιολογικές ανοσολογικές αποκρίσεις από το σώμα.
Ο Δρ Matarese έγραψε για τους πιθανούς υποκείμενους μηχανισμούς της παχυσαρκίας και της υπερβολικής πρόσληψης θερμίδων που μπορεί να επηρεάσουν την ανοσολογική απόκριση του σώματος.
Πρότεινε ότι τα άτομα που καταναλώνουν μια παχυσαρκική δυτική δίαιτα, δηλαδή μια δίαιτα που μπορεί να οδηγήσει σε παχυσαρκία, έχουν αλλαγές στο μεταβολικό φόρτο εργασίας τους. Με απλά λόγια, βιώνουν μεταβολική υπερφόρτωση, η οποία έχει πολλές επιπτώσεις σε κυτταρικό επίπεδο.
Πρώτον, πρότεινε ότι οι λιπώδεις ιστοί προάγουν αυξημένα επίπεδα λεπτίνης και κυτοκίνης. Η λεπτίνη είναι μια ορμόνη που επηρεάζει την πείνα και την όρεξη. H κητοκίνη επηρεάζει τη δραστηριότητα και την παραγωγή των κυττάρων του ανοσοποιητικού.
Σημειώνει επίσης ότι η κυκλοφορία ορισμένων θρεπτικών συστατικών από την πρόσληψη υψηλής θερμιδικής αξίας σε παχύσαρκα άτομα λειτουργεί επίσης.
Πρότεινε ότι αυτοί οι τρεις παράγοντες σε συνδυασμό οδηγούν σε αυξημένη φλεγμονώδη απόκριση και ανωμαλίες στις δράσεις και τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος. Αυτά τα αποτελέσματα στη συνέχεια οδηγούν σε αυξημένο κίνδυνο για αυτοάνοσες διαταραχές.
Ο Δρ. Matarese εξήγησε μερικά από τα κρίσιμα σημεία της εργασίας του στο Medical News Today:
«Αυτή η προοπτική συνοψίζει γιατί σήμερα παρατηρούμε μια αύξηση της συχνότητας των αυτοάνοσων νοσημάτων σε πιο εύπορες χώρες όπου υπάρχει μεγάλη περίσσεια πρόσληψης θερμίδων. Οι υπερβολικές θερμίδες διεγείρουν την ενεργοποίηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος, οδηγώντας έτσι σε αυξημένες πιθανότητες απώλειας ανοσολογικής αυτοανοχής. Γενικά, η ποσότητα των θερμίδων και η ποιότητα των τροφίμων, συνήθως δυτικών διατροφών πλούσιων σε λιπίδια και υδατάνθρακες, προκαλούν φλεγμονή ενεργοποιώντας τα έμφυτα και προσαρμοστικά ανοσοκύτταρα και την παραγωγή φλεγμονωδών μεσολαβητών, αυξάνοντας την πιθανότητα ανάπτυξης αυτοφλεγμονής».
