Σύμφωνα με την ψυχαναλυτική θεωρία της προσωπικότητας του Sigmund Freud, το id (ταυτότητα) είναι το συστατικό της προσωπικότητας που αποτελείται από ασυνείδητη ψυχική ενέργεια που λειτουργεί για να ικανοποιήσει βασικές ορμές, ανάγκες και επιθυμίες.
ΣΦΑΙΡΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Το id λειτουργεί με βάση την αρχή της ευχαρίστησης, η οποία απαιτεί άμεση ικανοποίηση των αναγκών. Το id είναι ένα από τα τρία κύρια συστατικά της προσωπικότητας που υποθέτει ο Φρόιντ: το id, το εγώ και το υπερεγώ.
Η κατανόηση της ψυχοδυναμικής προοπτικής του Φρόιντ είναι σημαντική για την εκμάθηση της ιστορίας της ψυχολογίας. Μπορεί επίσης να βλέπετε συχνά αναφορές στο id, το εγώ και το υπερεγώ στη λαϊκή κουλτούρα και τη φιλοσοφία.
Πότε εμφανίζεται το Id;
Ο Φρόυντ συνέκρινε την προσωπικότητα με ένα παγόβουνο. Αυτό που βλέπετε πάνω από το νερό είναι στην πραγματικότητα μόνο ένα μικροσκοπικό κομμάτι ολόκληρου του παγόβουνου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι κρυμμένο κάτω από το νερό. Η κορυφή του παγόβουνου πάνω από το νερό αντιπροσωπεύει συνειδητή επίγνωση.
Το μεγαλύτερο μέρος του παγόβουνου κάτω από το νερό συμβολίζει τον ασυνείδητο νου όπου υπάρχουν όλες οι κρυμμένες επιθυμίες, σκέψεις και αναμνήσεις. Στο ασυνείδητο νου βρίσκεται το id.
Το id είναι το μόνο μέρος της προσωπικότητας που είναι παρόν κατά τη γέννηση, σύμφωνα με τον Freud. Πρότεινε επίσης ότι αυτό το πρωτόγονο συστατικό της προσωπικότητας υπήρχε εξ ολοκλήρου μέσα στο ασυνείδητο. Το id λειτουργεί ως η κινητήρια δύναμη της προσωπικότητας. Όχι μόνο προσπαθεί να εκπληρώσει τις πιο βασικές παρορμήσεις που έχουν οι άνθρωποι, πολλές από τις οποίες συνδέονται άμεσα με την επιβίωση, αλλά παρέχει επίσης όλη την ενέργεια που απαιτείται για την προώθηση της προσωπικότητας.
Κατά τη βρεφική ηλικία, πριν αρχίσουν να διαμορφώνονται τα άλλα συστατικά της προσωπικότητας, τα παιδιά κυβερνώνται εξ ολοκλήρου από το id. Η ικανοποίηση βασικών αναγκών για φαγητό, ποτό και άνεση είναι υψίστης σημασίας.
Καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν, θα ήταν προφανώς αρκετά προβληματικό αν ενεργούσαν για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του id όποτε ένιωθαν μια παρόρμηση, ανάγκη ή επιθυμία. Το id περιέχει όλα τα ένστικτα της ζωής και του θανάτου, τα οποία ο Φρόιντ πίστευε ότι βοηθούν στον εξαναγκασμό της συμπεριφοράς. Αυτή η πτυχή της προσωπικότητας δεν αλλάζει καθώς οι άνθρωποι μεγαλώνουν. Συνεχίζει να είναι νηπιακό, ενστικτώδες και αρχέγονο. Δεν είναι σε επαφή με την πραγματικότητα ή τη λογική ή τους κοινωνικούς κανόνες. Προσπαθεί μόνο να ικανοποιήσει τις πιο βασικές παρορμήσεις και ανάγκες ενός ατόμου.
Η ταυτότητα και η προσωπικότητα
Ευτυχώς, τα άλλα στοιχεία της προσωπικότητας αναπτύσσονται καθώς γερνάμε, επιτρέποντάς μας να ελέγχουμε τις απαιτήσεις της ταυτότητας και να συμπεριφερόμαστε με κοινωνικά αποδεκτούς τρόπους.
Το εγώ τελικά αναδύεται για να μετριαστεί μεταξύ των παρορμήσεων του id και των απαιτήσεων της πραγματικότητας.
Το υπερεγώ, ή η πτυχή της προσωπικότητας που περιλαμβάνει εσωτερικευμένες αξίες και ήθη, αναδύεται για να προσπαθήσει να ωθήσει το εγώ να ενεργήσει με πιο ενάρετο τρόπο. Το εγώ πρέπει στη συνέχεια να αντιμετωπίσει τις ανταγωνιστικές απαιτήσεις που παρουσιάζονται από το id, το υπερεγώ και την πραγματικότητα.
Πώς λειτουργεί το Id
Το id δρα σύμφωνα με την αρχή της ευχαρίστησης, που είναι η ιδέα ότι οι ανάγκες πρέπει να καλυφθούν αμέσως. Όταν πεινάτε, η αρχή της ευχαρίστησης σας οδηγεί να φάτε. Όταν διψάς, σε παρακινεί να πιεις. Αλλά φυσικά, δεν μπορείτε πάντα να ικανοποιήσετε τις ορμές σας αμέσως. Μερικές φορές χρειάζεται να περιμένετε μέχρι την κατάλληλη στιγμή ή μέχρι να έχετε πρόσβαση στα πράγματα που θα ικανοποιήσουν τις ανάγκες σας.
Όταν δεν μπορείτε να ικανοποιήσετε άμεσα μια ανάγκη, προκύπτει ένταση. Το id βασίζεται στην κύρια διαδικασία για να εκτονώσει προσωρινά την ένταση. Η κύρια διαδικασία περιλαμβάνει τη δημιουργία μιας νοητικής εικόνας μέσω ονειροπόλησης, φαντασιώσεων, παραισθήσεων ή κάποιας άλλης διαδικασίας. Για παράδειγμα, όταν διψάτε, μπορεί να αρχίσετε να φαντασιώνεστε για ένα ψηλό, κρύο ποτήρι παγωμένο νερό.
Όταν πεινάτε, ίσως αρχίσετε να σκέφτεστε να παραγγείλετε το αγαπημένο σας πιάτο από το αγαπημένο σας εστιατόριο. Κάνοντας αυτό, είστε σε θέση να αντιμετωπίσετε την ένταση που δημιουργείται από τις παρορμήσεις του id μέχρι να είστε ρεαλιστικά σε θέση να ικανοποιήσετε αυτές τις ανάγκες.
Παρατηρήσεις Σχετικά με το Id
Στο βιβλίο του το 1933 New Introductory Lectures on Psychoanalysis, ο Freud περιέγραψε το id ως το «σκοτεινό, απρόσιτο μέρος της προσωπικότητάς μας». Ο μόνος πραγματικός τρόπος για να παρατηρήσουμε το id, πρότεινε, ήταν να μελετήσουμε το περιεχόμενο των ονείρων και τις νευρωτικές συμπεριφορικές ενδείξεις.
Η αντίληψη του Φρόιντ για το id ήταν ότι ήταν μια δεξαμενή ενστικτώδους ενέργειας που καθοδηγείται από την αρχή της ευχαρίστησης που λειτουργεί προς την εκπλήρωση των πιο βασικών μας αναγκών.
Ο Φρόιντ το συνέκρινε επίσης με ένα «καζάνι με διέγερση που βράζει» και περιέγραψε το id ότι δεν είχε πραγματική οργάνωση. Λοιπόν, πώς αλληλεπιδρούν το id και το εγώ;
Ο Φρόιντ συνέκρινε τη σχέση τους με αυτή ενός αλόγου και του αναβάτη. Το άλογο παρέχει την ενέργεια που τους οδηγεί προς τα εμπρός, αλλά είναι ο αναβάτης που καθοδηγεί αυτές τις ισχυρές κινήσεις για να καθορίσει την κατεύθυνση. Ωστόσο, μερικές φορές ο αναβάτης μπορεί να χάσει τον έλεγχο και να βρεθεί απλά στη διαδρομή. Με άλλα λόγια, μερικές φορές το εγώ μπορεί απλώς να πρέπει να κατευθύνει το id προς την κατεύθυνση που θέλει να πάει.
Πηγή: Verywell mind
