Όταν περπατάμε στα καταστήματα ή για χάρη της υγείας μας, ο εγκέφαλός μας είναι απασχολημένος με τρόπους που δεν καταλαβαίνουμε – και όλα έχουν να κάνουν με το να μένουμε όρθιοι, να διατηρούμε την ισορροπία και να συνειδητοποιούμε ότι το σώμα μας περπατάει τη δεδομένη στιγμή.
Τις περισσότερες φορές είμαστε σε αυτόματο πιλότο και ασχολούμαστε με σκέψεις που δεν έχουν καμία σχέση με τους συντονισμένους μηχανισμούς για να φτάσουμε εκεί που θέλουμε.
Είναι απλώς το περπάτημα – μια δραστηριότητα που τυχαίνει να είναι ένα από τα καλύτερα φάρμακά μας.
Μια αλλαγή κατεύθυνσης είναι εξαιρετική για την αρθρίτιδα
Ένα ενδιαφέρον άρθρο από το The Conversation θέτει μια ενδιαφέρουσα ερώτηση: «Τι θα συμβεί όμως αν σταματήσουμε να περπατάμε και αρχίσουμε να προκαλούμε τον εγκέφαλο και το σώμα μας περπατώντας προς τα πίσω;»
Μέρος της απάντησης βρίσκεται σε ηλικιωμένους που, ίσως παρατηρήσετε, μερικές φορές επιλέγουν να περπατούν προς τα πίσω όταν κάνουν πλοήγηση σε μικρές αποστάσεις μέσα στο σπίτι.
Το κάνουν αυτό επειδή το περπάτημα προς τα πίσω είναι λιγότερο αγχωτικό στα γόνατα, και επομένως λιγότερο επώδυνο.
Αυτό ισχύει για άτομα όλων των ηλικιών, ειδικά για εκείνους με οστεοαρθρίτιδα (ΟΑ) στα γόνατα.
Ποια είναι τα στοιχεία;
Μια μελέτη του 2019 διαπίστωσε ότι οι ασθενείς με ΟΑ που περπατούσαν προς τα πίσω για 10 λεπτά, τρεις ημέρες την εβδομάδα, για έξι εβδομάδες, απολάμβαναν «μεγαλύτερη μείωση του πόνου και της λειτουργικής αναπηρίας και βελτιωμένη μυϊκή δύναμη και απόδοση του τετρακεφάλου».
Αυτό ήταν σε σύγκριση με μια ομάδα ασθενών που περπατούσαν προς τα εμπρός (10 λεπτά, τρεις φορές την εβδομάδα) και μια ομάδα ελέγχου που λάμβανε μόνο φυσιοθεραπεία.
Μια μελέτη του 2012 που δημοσιεύθηκε στο Journal of Biomechanics διαπίστωσε ότι το τρέξιμο προς τα πίσω μείωσε τον πόνο στο πρόσθιο γόνατο σε σύγκριση με το τρέξιμο προς τα εμπρός.
Βελτιωμένη σταθερότητα και ισορροπία
Ο συγγραφέας του κειμένου The Conversation είναι ο Jack McNamara, λέκτορας Κλινικής Φυσιολογίας της Άσκησης στο Πανεπιστήμιο του Ανατολικού Λονδίνου. Αυτός γράφει:
«Όταν περπατάμε προς τα πίσω, χρειάζεται περισσότερος χρόνος για να επεξεργαστεί ο εγκέφαλός μας τις επιπλέον απαιτήσεις του συντονισμού αυτών των συστημάτων. Ωστόσο, αυτό το αυξημένο επίπεδο πρόκλησης φέρνει μαζί του αυξημένα οφέλη για την υγεία».
Αυτά περιλαμβάνουν τη βελτίωση της σταθερότητας, της ισορροπίας και τη βελτίωση του βηματισμού μας προς τα εμπρός (όπως περπατάμε κανονικά).
Ο κ. McNamara συμβουλεύει: «Το περπάτημα προς τα πίσω μας κάνει να κάνουμε πιο σύντομα, πιο συχνά βήματα, οδηγώντας σε βελτιωμένη μυϊκή αντοχή για τους μύες των κάτω ποδιών, ενώ μειώνεται η επιβάρυνση των αρθρώσεων μας».
Είπε ότι η προσθήκη αλλαγών στην κλίση ή την πτώση (που μπορεί να γίνει με ελεγχόμενο τρόπο χρησιμοποιώντας έναν διάδρομο) μπορεί επίσης να «αλλάξει το εύρος κίνησης για τις αρθρώσεις και τους μύες, προσφέροντας ανακούφιση από τον πόνο για καταστάσεις όπως η πελματιαία απονευρωσίτιδα – μια από τις πιο κοινές αιτίες πόνου στη φτέρνα».
Οι αλλαγές στάσης που προκαλούνται από το περπάτημα προς τα πίσω, γράφει, χρησιμοποιούν «περισσότερους από τους μύες που υποστηρίζουν την οσφυϊκή μας σπονδυλική στήλη – υποδηλώνοντας ότι το βάδισμα προς τα πίσω θα μπορούσε να είναι μια ιδιαίτερα ευεργετική άσκηση για άτομα με χρόνιο πόνο στη μέση».
Πώς να το κάνετε
Εάν πηγαίνετε τακτικά στο γυμναστήριο, είναι εύκολο. Τοποθετήστε προσεκτικά τον εαυτό σας σε έναν διάδρομο σε χαμηλή ταχύτητα στην αρχή. Ίσως δύο χιλιόμετρα την ώρα για να ξεκινήσετε. Δείτε πώς να το κάνετε.
Όπως συμβουλεύει ο κ. McNamara: «Όταν αποκτούμε αυτοπεποίθηση για το περπάτημα προς τα πίσω, η πρόοδος στο τρέξιμο μπορεί να ενισχύσει τις απαιτήσεις περαιτέρω».
Αλλά ας μην προλαβαίνουμε.
Εάν δεν έχετε διάδρομο, τότε καθαρίστε λίγο χώρο στο σπίτι. Μια είσοδος σε ένα σπίτι είναι ένα καλό μέρος για να ξεκινήσετε.
Δεν χρειάζεται να έχετε μεγάλη απόσταση για να διανύσετε.
Αντιμετωπίστε το σαν να σηκώνετε βάρη
Καλύτερα να αντιμετωπίζετε το οπισθοδρόμηση με τον ίδιο τρόπο που κάνετε τα βάρη, προσέχοντας τις κινήσεις σας.
Όπως συμβουλεύει ο κ. McNamara: «Εστιάστε σε πολλά σετ και όχι σε μεγάλες αποστάσεις».
Σου προτείνει «να αντισταθείς στην παρόρμηση να στρεβλώσεις το σώμα σου και να κοιτάξεις πάνω από τον ώμο σου. Κρατήστε το κεφάλι και το στήθος σας όρθια ενώ φτάνετε προς τα πίσω με το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σας για κάθε βήμα, κυλώντας μέσα από το πόδι από τα δάχτυλα στη φτέρνα».
Αλλά και πάλι, ξεκινήστε σιγά σιγά. Θα εξακολουθείτε να έχετε τα σημαντικά μυϊκά οφέλη για τον απλό λόγο που δουλεύετε διαφορετικά τα πόδια σας.
Εάν αισθάνεστε φιλόδοξοι και θέλετε να δημιουργήσετε μια πιο απαιτητική προπόνηση με το περπάτημα προς τα πίσω, ο κ. McNamara προτείνει να τραβάτε βάρη, όπως ένα ελαστικό αυτοκινήτου ή ένα αυτοσχέδιο έλκηθρο.
Πηγή: The New Daily
