Όταν εμφανίζεται ο εκφοβισμός, υπάρχει μια σειρά από συνέπειες που βιώνει ένα θύμα, συμπεριλαμβανομένων συναισθηματικών και συμπεριφορικών αλλαγών. Αλλά τα θύματα εκφοβισμού δεν είναι τα μόνα που επηρεάζονται. Στην πραγματικότητα, η έρευνα δείχνει ότι επηρεάζονται και τα μέλη της οικογένειας.
Από την αδυναμία και το άγχος μέχρι την απομόνωση και τις σωματικές ασθένειες, οι συνέπειες του εκφοβισμού μπορούν να επηρεάσουν την οικογένεια. Αλλά η γνώση του πώς μπορεί να επηρεαστούν τα μέλη της οικογένειας μπορεί να βοηθήσει στη μείωση του συνολικού αντίκτυπου του εκφοβισμού. Ακολουθούν οι έξι κορυφαίοι τρόποι με τους οποίους οι οικογένειες επηρεάζονται όταν ένα άλλο μέλος της οικογένειας υφίσταται εκφοβισμό.
Αισθήματα αδυναμίας
Επειδή ο εκφοβισμός είναι μια επιλογή που γίνεται από τον νταή, οι γονείς και τα άλλα μέλη της οικογένειας μπορούν να κάνουν πολύ λίγα για να ελέγξουν την κατάσταση. Αν και μπορούν να αναφέρουν τον εκφοβισμό και να υποστηρίξουν το θύμα, δεν μπορούν να τον σταματήσουν. Ωστόσο, αισθάνονται ότι πρέπει να είναι σε θέση να το σταματήσουν. Και όταν δεν μπορούν, συχνά νιώθουν ευάλωτοι και αβοήθητοι.
Σωματικά συμπτώματα
Οι γονείς συχνά αναφέρουν ότι είναι σωματικά άρρωστοι όταν μαθαίνουν για τον εκφοβισμό που υφίσταται το παιδί τους. Για κάποιους, αυτό είναι ένα προσωρινό συναίσθημα, αλλά για άλλους, αυτή είναι μόνο η αρχή μιας μεγάλης λίστας σωματικών παραπόνων. Για παράδειγμα, κάποιοι θα αναπτύξουν έλκη και άλλα στομαχικά προβλήματα. Εν τω μεταξύ, άλλοι μπορεί να αντιμετωπίσουν την κατάθλιψη, τους χρόνιους πονοκεφάλους και τις καταστάσεις που σχετίζονται με το άγχος.
Ως αποτέλεσμα, είναι σημαντικό οι γονείς και τα άλλα μέλη της οικογένειας να εργάζονται για να παραμείνουν υγιείς. Θα πρέπει να αποφεύγουν να θυσιάζουν την υγεία τους σε μια προσπάθεια να βοηθήσουν το άτομο που υφίσταται εκφοβισμό.
Θυμός, ταραχή και άγχος
Ο εκφοβισμός είναι άγνωστος. Είναι αδύνατο να προβλεφθεί πότε θα συμβεί ξανά και με ποια ιδιότητα. Κατά συνέπεια, πολλά μέλη της οικογένειας θα βιώσουν ένα ευρύ φάσμα συναισθημάτων, συμπεριλαμβανομένων των πάντων, από θυμό έως άγχος.
Το σημαντικό είναι να αναγνωρίζουν και να αντιμετωπίζουν τα συναισθήματά τους με υγιή και εποικοδομητικό τρόπο. Το να θυμώνεις υπερβολικά ή να είσαι συνεχώς ταραγμένος δεν πρόκειται να βοηθήσει το θύμα. Και αν ο θυμός γίνει θέμα, τότε τα μέλη της οικογένειας πρέπει να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τον θυμό, να ελέγχουν τις παρορμήσεις και να αντιμετωπίζουν ζητήματα άγχους.
Έμμονη ιδέα
Όταν ένα παιδί υφίσταται σοβαρό εκφοβισμό, ορισμένοι γονείς δεν μπορούν να σταματήσουν να σκέφτονται την κατάσταση. Τρώει κάθε τους σκέψη. Και πολλές φορές φοβούνται υπερβολικά για την ασφάλεια του παιδιού τους, συχνά δημιουργώντας ένα καταπιεστικό και περιοριστικό περιβάλλον. Αυτός ο τύπος υπερπροστατευτικού τρόπου γονικής μέριμνας αυξάνει μόνο το άγχος για όλους τους εμπλεκόμενους. Αντί να έχουν εμμονή με πράγματα που δεν μπορούν να ελέγξουν, τα μέλη της οικογένειας θα πρέπει να επικεντρωθούν στην ενδυνάμωση του παιδιού που υφίσταται εκφοβισμό.
Αισθήματα αποτυχίας
Οι γονείς και τα μεγαλύτερα αδέρφια συχνά παλεύουν με την αίσθηση της αποτυχίας όταν πρόκειται για εκφοβισμό. Όχι μόνο αισθάνονται ότι απέτυχαν να προστατεύσουν το άτομο που εκφοβίζεται, αλλά και οι γονείς αμφισβητούν τις γονικές τους ικανότητες. Ανησυχούν ότι έχασαν τα σημάδια του εκφοβισμού ή ότι δεν έκαναν αρκετά για να προστατέψουν το παιδί τους από την αρχή.
Εάν πρόκειται για διαδικτυακό εκφοβισμό, οι γονείς συχνά αναρωτιούνται αν έπρεπε να είχαν κάνει περισσότερα για να παρακολουθήσουν τη χρήση της τεχνολογίας του παιδιού τους ή αν θα έπρεπε να την είχαν περιορίσει με κάποιο τρόπο. Η αλήθεια είναι ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει ποιον θα στοχοποιήσει ένας νταής. Οι γονείς μπορούν να κάνουν τα πάντα σωστά και παρόλα αυτά να ανακαλύψουν ότι το παιδί τους γίνεται στόχος. Ως αποτέλεσμα, δεν πρέπει ποτέ να αισθάνονται υπεύθυνοι για τις επιλογές που κάνει ένας νταής.
Μοναξιά και απομόνωση
Πολλοί άνθρωποι περιμένουν ότι άλλοι γονείς και γείτονες θα συμπαρασταθούν στο πλευρό τους όταν το παιδί τους υφίσταται εκφοβισμό. Αλλά δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι απλά δεν θέλουν να εμπλακούν. Προτιμούν να παραμείνουν ουδέτεροι σε μια κατάσταση εκφοβισμού παρά να υπερασπιστούν το σωστό.
Πολλοί ενήλικοι περαστικοί κρίνουν τους γονείς όταν ένα παιδί υφίσταται εκφοβισμό. Επικρίνουν το στυλ ανατροφής των γονέων του θύματος και καθησυχάζουν τον εαυτό τους ότι κάτι τέτοιο δεν θα συνέβαινε ποτέ στο παιδί τους. Όλα αυτά αφήνουν τους γονείς και τα άλλα μέλη της οικογένειας να νιώθουν μόνοι και απομονωμένοι.
Οι άνθρωποι εμπλέκονται στην ενοχοποίηση των θυμάτων όταν πιστεύουν ότι αν το θύμα ήταν διαφορετικό κατά κάποιο τρόπο αυτό δεν θα είχε συμβεί ποτέ. Αλλά το πρόβλημα με την κατηγορητικότητα θυμάτων είναι ότι απαλλάσσει τον νταή από κάθε ευθύνη και τον βάζει στους ώμους αυτού που τραυματίστηκε.
Δεδομένου ότι αυτές οι συνέπειες είναι σοβαρές, είναι σημαντικό για τα μέλη της οικογένειας να αναζητούν εξωτερική βοήθεια όταν κάποιος που αγαπούν υφίσταται εκφοβισμό. Πρέπει να είναι σίγουροι ότι παραμένουν υγιείς και φροντίζουν τον εαυτό τους. Κάτι τέτοιο θα τους προετοιμάσει καλύτερα για να βοηθήσουν το άτομο που πέφτει θύμα από εκφοβιστές.
Πηγή: Very well family
