Posts tagged: #MEDICAL 5

ΕΡΩΤΗΣΗ 1.

Ο Διαβήτης τύπου 1  αποτελεί  ουσιαστικά αυτοάνοσο νόσημα διότι ο ίδιος ο οργανισμό παράγει αντισώματα που καταστρέφουν τα β κύτταρα του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη, αντισώματα κατά της ινσουλίνης κλπ.

Ο Διαβήτης τύπου 2 είναι ένα ετερογενές σύνδρομο που οφειλέται στην αλληλεπίδραση γενετικών και περιβαλλοντικών παραγόντων.

Κυριότεροι παράγοντες είναι:

η αντίσταση στην ινσουλίνη που οφείλεται κυρίως στην υπερφαγία και καθιστική ζωή που οδηγούν σε παχυσαρκία.(κυρίως περιβαλλοντικοί λόγοι).

Διαταραχή στην παραγωγή και έκκριση ινσουλίνης(κυρίως γενετικοί λόγοι).  

Αυξημένο ή χαμηλό βάρος γέννησης όπως και προωρώτητα  σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης διαβήτη τύπου 2.

Φάρμακα όπως διουρητικά, στατίνες, κορτικοειδή κλπ.

ΣΥΜΠΤΩΜΑΤΑ 

Στο 25% των ασθενών με Διαβήτη τύπου 1 η πρώτη εκδήλωση μπορεί να είναι η διαβητική κετοξέωση που είναι σοβαρή κατάσταση-επιπλοκή και χρειάζεται νοσηλεία για αντιμετώπιση με χορήγηση υγρών και ινσουλίνης.

Στον Διαβήτη τύπου 2 η εκδήλωση γίνεται πιο σταδιακά  και μπορεί ο ασθενής να είναι ασυμπτωματικός για πολύ καιρό και να βρεθεί ο Διαβήτης σε εργαστηριακό έλεγχο που γίνεται τυχαία ή για άλλο λόγο.   

Όταν εκδηλωθούν συμπτώματα αυτά είναι πολυουρία, πολυδιψία, νυκτουρία, θολή όραση, απώλεια βάρους, μυκητιάσεις κυρίως στην περιοχή των γεννητικών οργάνων, καθυστέρηση στην ίαση-επούλωση λοιμώξεων-τραυμάτων. 

ΕΡΩΤΗΣΗ 2.

Άτοματα οποία πρέπει να ελέγχονται προληπτικά είναι:

1. άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα(BMI>25kg/m2 και έχουν τουλάχιστον έναν από τους παρακάτω παράγοντες κινδύνου.

1ου βαθμού συγγενή με διαβήτη

άτομα που ανήκουν σε εθνικότητα υψηλού κινδύνου( Ασιάτες, Λατίνοι, Αφροαμερικανοί).

άτομα με ιστορικό καρδιαγγειακής νόσου όπως στεφανιαία νόσο, αρτηριακή υπέρταση.

άτομα με HDL  χοληστερίνη< 35mg/dl ή/και τριγλυκερίδια>250mg/dl.

γυναίκες με ιστορικό πολυκυστικών ωοθηκών.

άτομα με καθιστική ζωή που δεν αθλούνται. 

2. Άτομα με προδιαβήτη πρέπει να ελέγχονται κάθε χρόνο.

 Αυτά είναι άτομα με μέτρηση πρωινού σακχάρου(νηστικού)  100-125 mg/dl ή

στις 2 ώρες μετά από διενέργεια δοκιμασίας ανοχής γλυκόζης(καμπύλη σακχάρου) και σάκχαρο 140-199mg/dl ή με γλυκοζυλιωμένη αιμοσφαιρίνη (HbA1c 5.7-6.4%)

3. Γυναίκες με ιστορικό Διαβήτη κύησης πρέπει να ελέγχονται εφ όρου ζωής τουλάχιστον ανά τριετία.

4. Σε όλους τους άλλους να ξεκινά ο έλεγχος μετά την ηλικία των 35 ετών στα πλαίσια του προληπτικού ελέγχου.

5. Άτομα με HIV  λοίμωξη(aids).

ΕΡΩΤΗΣΗ 3. ΥΠΑΡΧΟΥΝ 4 ΤΥΠΟΙ Σ.Δ.

Σ.Δ. ΤΥΠΟΥ 1

Χαρακτηρίζεται  από πλήρη έλλειψη ινσουλίνης στον οργανισμό.  Παλαιότερα ονομαζόταν νεανικού τύπου Διαβήτης. Οι ασθενείς με αυτό τον τύπο Διαβήτη εξαρτώνται πλήρως από την λήψη εξωγενούς ινσουλίνης και χωρίς αυτή δεν μπορούν να ζήσουν.

Σ.Δ. ΤΥΠΟΥ 2

Παλαιότερα γνωστός ως Διαβήτης ενηλίκων. περιλαμβάνει μια μεγάλη ομάδα διαταραχών του μεταβολισμού της γλυκόζης με κυρίαρχες την διαταραχή στην παραγωγή ινσουλίνης και στην δράση της(ινσουλινοαντίσταση).

ΣΑΚΧΑΡΩΔΗΣ ΔΙΑΒΗΤΗΣ ΚΥΗΣΗΣ

Είναι ο Διαβήτης που πρωτοεμφανίζεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης.

ΕΙΔΙΚΟΙ ΤΥΠΟΙ ΔΙΑΒΗΤΗ

Σε αυτή την κατηγορία περιλαμβάνονται περιπτώσεις που ο Διαβήτης οφείλεται σε άλλες γενετικές ανωμαλίες, σε παθήσεις του παγκρέατος(παγκρεατίτις, νεόπλασμα κλπ), άλλες ενδοκρινοπάθειες( υπερθυρεοοιδισμός, φαιοχρωμοκύττωμα κλπ), φάρμακα(γλυκοκορτικοειδή, θειαζίδες, ιντερφερόνη κλπ), λοιμώξεις(συγγενής ερυθρά, μεγαλοκυτταροιός κλπ), αλλά γενετικά σύνδρομα που ενίοτε σχετίζονται με Διαβήτη(Down, Klinefelter, Wolfram, Huntington κλπ).

ΕΡΩΤΗΣΗ 4

Διαβήτης εγκυμοσύνης ονομάζεται ο Σακχαρώδης Διαβήτης που πρωτοεντοπίζεται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης (2^ο -3^ο τρίμηνο).  η συχνότητα εμφάνισης του κυμαίνεται από 2% – 38% των εγκύων παγκόσμια αναλόγως χώρας και εθνικής καταγωγής.

Εμφανίζεται κατά την κύηση γιατί η εγκυμοσύνη είναι μια κατάσταση ινσουλινοαντίστασης κυρίως γιατί παράγονται από τον πλακούντα διαβητογόνες ορμόνες (αυξητική, πλακουντιακό γαλακτογόνο, προλακτίνη κ.τ.λ), υπάρχει αύξηση βάρους, έλλειψη η μείωση άσκησης κίνησης.

Διαγιγνώσκεται με διενέργεια του τεστ ανοχής γλυκόζης (καμπύλη σακχάρου) που πρέπει να γίνεται μεταξύ 24^ης – 28^ης εβδομάδας της κύησης.  Αν τουλάχιστον μια από τις τρεις τιμές σακχάρου που μετρώνται υπερβαίνει τα αποδεκτά όρια τίθεται η διάγνωση του Διαβήτη κύησης.

Αυξημένη πιθανότητα εμφάνισης Διαβηήτη Κύησης παρουσιάζουν γυναίκες που έχουν τους εξής παράγοντες κινδύνου:

• Προηγούμενη εγκυμοσύνη με Διαβήτη Κύησης η προηγούμενη διαταραχή στην γλυκόζη
• Οικογενειακό ιστορικό Σακχαρώδη Διαβήτη
• Δείκτη μάζας σώματος BMI>30 kg/m2 πριν την εγκυμοσύνη
• Σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών
• Ηλικία >35 ετων
• Βάρος γέννησης προηγούμενων παιδιών >4KG
• Κάποιες εθνικότητες με αυξημένη συχνότητα εμφάνισης Διαβήτη κύησης.

Η μητέρα και το παιδί προστατεύονται και πετυχαίνονται τα επιθυμητά επίπεδα σακχάρου με σωστή διατροφή από εξειδικευμένο επαγγελματία (Διαιτολόγο), άσκηση κυρίως αερόβια (και όχι μόνο) αν δεν υπάρχουν απαγορεύσεις ή περιορισμοί από τον Γυναικολόγο ή άλλη παθολογική κατάσταση.

Με φαρμακευτική θεραπεία.  Προτιμώμενη θεραπεία είναι η ινσουλίνη.  Σε ειδικές περιπτώσεις και σε κάποιες χώρες χορηγούνται και δισκία.  Πέραν αυτών των φαρμακευτικών και lifestyle μέτρων απαιτείται και συχνός αυτοέλεγχος του σακχάρου από την έγκυο και συχνή επαφή με τον γιατρό της.  Αν επιτυγχάνονται τα επιθυμητά επίπεδα σακχάρου μόνο με δίαιτα και άσκηση δεν χρειάζεται η χορήγηση φαρμακευτικής θεραπείας.

ΕΡΩΤΗΣΗ 5

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης αντιμετωπίζεται με αλλαγές στον τρόπο ζωής και φαρμακευτική θεραπεία.  Χρειάζεται σωστό διαιτολόγο με ρύθμιση των γευμάτων και σωματική άσκηση, μείωση σωματικού βάρους.

Όσον αφορά την φαρμακευτική θεραπεία υπάρχουν σήμερα πάρα πολλές επιλογές με καινούρια και πολύ αποτελεσματικά φάρμακα ενώ συνεχώς γίνονται και καινούριες προσθήκες.  Αυτά περιλαμβάνουν ινσουλίνες ή άλλα ενέσιμα και δισκία.

Πολύ σημαντικό συστατικό για την αντιμετώπιση του Σακχαρώδη Διαβήτη είναι επίσης η παρακολούθηση του ασθενούς συχνά από τον γιατρό του αλλά και μια ολόκληρη ομάδα επαγγελματιών για γρήγορη εντόπιση και αντιμετώπιση τυχόν επιπλοκών του Δαβήτη ο οποίος μπορεί να προσβάλει όλα τα όργανα στο σώμα.  Η ομάδα αυτή πρέπει να περιλαμβάνει τον γιατρό-Διαβητολόγο, Διαιτολόγο, Οφθαλμίατρο, Καρδιολόγο, Ποδολόγο αλλά και οποιαδήποτε άλλη ειδικότητα χρειαστεί σε περίπτωση επιπλοκών (Αγγειολόγος, Νεφρολόγος κ.τ.λ).

Δρ. Ηλίας Καμπούρης M.D

ΕΙΔΙΚΟΣ ΠΑΘΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΔΙΑΒΗΤΟΛΟΓΟΣ

Πολυδύναμο Ιατρικό Κέντρο “Κίμων” 

Διεύθυνση: Νίκου Δημητρίου 43, Λάρνακα, Κύπρος

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 00357 24 816500

1. Ποια είναι η συχνότητα εμφάνισης του καρκίνου του μαστού και ποιοι είναι οι παράγοντες που αυξάνουν εμφάνισης της νόσου;

Τα στατιστικά στοιχεία στη Κύπρο δε διαφέρουν από τον υπόλοιπο δυτικό κόσμο. Ο καρκίνος του μαστού προσβάλλει περίπου μια στις οκτώ γυναίκες, στις υγειονομικά αναπτυγμένες χώρες. Κάθε χρόνο διαγνώσκονται 600-650 νέα περιστατικά καρκίνου του μαστού.

Οι κυριότεροι παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο εμφάνισης της νόσου στις γυναίκες είναι η κληρονομικότητα, η πρώιμη εμμηναρχή δηλαδή η έναρξης της περιόδου σε πολύ μικρή ηλικία, η εμμηνόπαυση σε μεγάλη ηλικία, παθήσεις του μαστού που θεωρούνται προδιαθεσικοί παράγοντες ή προκαρκινικοί όπως η άτυπη υπερπλασία των πόρων και η λοβιακή νεοπλασία καθώς και η ακτινοβολία για θεραπεία παθήσεων όπως το λέμφωμα.  Πέραν από τους πιο πάνω παράγοντες που δεν μπορούμε με κάποιο τρόπο να μεταβάλουμε, υπάρχουν προδιαθεσικοί παράγοντες που μπορούν να τροποποιηθούν και έτσι να μειώσουμε τη πιθανότητα εμφάνισης του καρκίνου του μαστού. Τέτοιοι επιβαρυντικοί παράγοντες είναι η ηλικία του πρώτου τοκετού μετά τα 30, η χρήση αντισυλληπτικών καθώς και ορμονών υποκατάστασης μετά την εμμηνόπαυση για μεγάλο χρονικό διάστημα, το αλκοόλ, το κάπνισμα, η παχυσαρκία και η πλούσια σε λιπαρά δίαιτα. Παρόλο που ο καρκίνος του μαστού θεωρείται γυναικεία υπόθεση σπανιότερα αφορά και τους άνδρες σε ποσοστό 1% των νέων περιστατικών.

2. Αν έχω στην οικογένεια μου άτομο με καρκίνο μαστού, πρέπει να υποβληθώ σε τεστ κληρονομικότητας;

Οι εξελίξεις στη γενετική οδήγησαν στον εντοπισμό κληρονομούμενων μεταλλάξεων στο ανθρώπινο DNA που αυξάνουν το κίνδυνο εμφάνισης διαφόρων μορφών καρκίνου. Έτσι έχουν εντοπιστεί μεταλλάξεις σε γονίδια που αυξάνουν τη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του μαστού μέχρι και 80%, με πιο γνωστά το BRCA 1 και 2. Εδώ θα πρέπει να τονίσουμε ότι ο κληρονομικός καρκίνος αφορά μόνο το 5-8% όλων των περιστατικών καρκίνου μαστού. Επίσης θα πρέπει να διαχωρίσουμε το κληρονομικό καρκίνο από το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου μαστού. Είναι αντιληπτό ότι οι πλειονότητα των γυναικών που θα διαγνωστούν με καρκίνο μαστού δεν έχουν κληρονομικό καρκίνο και άρα το οικογενειακό τους περιβάλλον τους δεν πρέπει να ανησυχεί για κληρονομικό καρκίνο. Ο έλεγχος για κληρονομικότητα της ίδιας της ασθενούς ή και του οικογενειακού περιβάλλοντος του θα πρέπει να διενεργείται όταν υπάρχει πολύ βεβαρυμμένο οικογενειακό ιστορικό όπως πρώτου βαθμού συγγενείς με καρκίνο μαστού ή καρκίνο μαστού και ωοθηκών ή καρκίνος μαστού σε άνδρες της οικογένειας ή καρκίνο μαστού σε πολύ μικρές ηλικίες ή ακόμα ειδικού τύπου καρκίνους του μαστού κλπ. Άτομα που ανησυχούν για το οικογενειακό τους ιστορικό και τη πιθανότητα ύπαρξης κληρονομικού καρκίνου μπορούν να παραπεμφθούν σε γενετικό σύμβουλο που θα εξετάσει με λεπτομέρεια το οικογενειακό ιστορικό και θα αποφασίσει κατά πόσο η ασθενής θα διερευνηθεί με γενετικό έλεγχο και ποια γονίδια θα μελετηθούν.

3. Πως μια γυναίκα μπορεί να προστατευτεί από το καρκίνο του μαστού,  ποιες εξετάσεις πρέπει να κάνει και από ποια ηλικία;

Ο θηλασμός για διάστημα πάνω από 6 μήνες, η υγιεινή διατροφή και η άσκηση αποδεδειγμένα μειώνουν την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου.

Οι προσυμπτωματικές εξετάσεις που έχουν καθιερωθεί για την έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου του μαστού πέραν από την αυτοεξέταση και την κλινική εξέταση, είναι η μαστογραφία συνεπικουρούμενη τις περισσότερες φορές από το υπερηχογράφημα.

Οι εξετάσεις αυτές ξεκινούν συνήθως από την ηλικία των 40 και επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο. Κάποιες φορές ενδείκνυται να ξεκινούν ακόμα πιο νωρίς αν υπάρχουν ατομικοί παράγοντες κινδύνου ή οικογενειακό ιστορικό καρκίνου μαστού ή ακόμα κληρονομικός καρκίνος. Η τεχνολογική εξέλιξη έχει καταστήσει τις σύγχρονες απεικονιστικές μεθόδους τόσο ευαίσθητες που μας επιτρέπουν την αναγνώριση του καρκίνου πολύ πιο έγκαιρα από ότι στο παρελθόν. Εξακολουθούν όμως να υπάρχουν μορφές καρκίνου που δύσκολα αναγνωρίζονται στα συμβατικά μέσα δηλαδή τη μαστογραφία και το υπερηχογράφημα αλλά μπορεί να τεθεί η υποψία με τη κλινική εξέταση ή να απαιτούνται εξειδικευμένες εξετάσεις όπως το MRI μαστών.

4. Ποια είναι η πρόγνωση του καρκίνου του μαστού;

Παρόλο που η συχνότητα της νόσου παρουσιάζει αύξηση, ο αριθμός των θανάτων από καρκίνο μαστού μειώνεται. Αυτό οφείλεται στην έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου σε αρχικά στάδια που επιτυγχάνεται μέσω των προσυμπτωματικών εξετάσεων και κυρίως της μαστογραφίας αλλά και στην εφαρμογή αποτελεσματικότερων θεραπειών. Η καλύτερη κατανόηση της βιολογικής συμπεριφοράς των διάφορων τύπων καρκίνου του μαστού και η ανακάλυψη νέων αποτελεσματικών φαρμάκων μας επέτρεψε να εξατομικεύουμε τις θεραπείες και να πετυχαίνουμε υψηλότερα ποσοστά ίασης. Ακόμα και οι ασθενείς που παρουσιάζουν μεταστάσεις από τον καρκίνο του μαστού, με τις σύγχρονες θεραπείες, μπορούν να ζουν για πολλά χρόνια με καλή ποιότητας ζωής, όπως οι ασθενείς με άλλα χρόνια νοσήματα

5. Ποιοι είναι οι σημαντικότεροι παράγοντες για την επιτυχή αντιμετώπιση του καρκίνου του μαστού;

Πολύ σημαντικός παράγοντας είναι η έγκαιρη διάγνωση του καρκίνου σε αρχικό στάδιο όταν δηλαδή όταν ο καρκίνος είναι ακόμα εντοπισμένος στο μαστό πριν ακόμα επεκταθεί στους λεμφαδένες ή άλλα απομακρυσμένα όργανα. Για την καλή έκβαση της ασθενούς εξίσου σημαντικό είναι η σωστή αντιμετώπιση. Είναι πλέον επιστημονικά τεκμηριωμένο ότι οι γυναίκες με καρκίνο μαστού που αντιμετωπίζονται σε οργανωμένα κέντρα μαστού έχουν μέχρι και 30% μεγαλύτερη πιθανότητα να θεραπευτούν πλήρως σε σχέση με γυναίκες που αντιμετωπίζονται σε λιγότερο οργανωμένες συνθήκες.  Το εξειδικευμένο ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό, η εφαρμογή πρωτοκόλλων και διεθνών προτύπων και η πολυδιάστατη αντιμετώπιση από επαγγελματίες υγείας πολλών ειδικοτήτων που συναποφασίζουν μέσω των ιατρικών συμβουλίων την εξατομικευμένη θεραπεία για κάθε ασθενή αποτελούν κλειδί στη σωστή διαχείριση και καλύτερη έκβαση των ασθενών. Θα λέγαμε «ναι» στην έγκαιρη διάγνωση αλλά «ναι» και στη σωστή αντιμετώπιση.

Δρ Εύρος Κιτηρής

Γενικός Χειρουργός και Χειρουργός Μαστού

Κλινικός Διευθυντής Κέντρου Μαστού Κύπρου

Διεύθυνση: Μακράσυκα 3, Karyatides Busines Center 3ος όροφος, Στρόβολος Λευκωσία, 2034

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 00357 22 054545

1.Πώς μπορώ να προστατεύσω το δέρμα μου από τις βλάβες του ήλιου με φυσικό τρόπο;

Κάποιοι φυσικοί τρόποι που μπορούν να προστατεύσουν το δέρμα μας από τις βλάβες του ήλιου είναι τα καπέλα, τα γυαλιά ηλίου, τα ανοιχτόχρωμα ρούχα όπου καλύπτουν το δέρμα μας, αλλά και η αποφυγή έκθεσης μας στον ήλιο κατά τις ώρες αιχμής αυτού. Βέβαια όλα αυτά είναι επιπρόσθετα, καθώς το πιο βασικό είναι η χρήση αντηλιακού με υψηλό δείκτη προστασίας.

2. Τι μπορώ να χρησιμοποιήσω αντί για αντηλιακό;

Δυστυχώς η αποφυγή χρήσης του αντηλιακού δεν πρέπει να αποτελεί επιλογή, καθώς μας αφήνει εκτεθειμένους. Ένα επιπρόσθετο tip όμως μπορεί να αποτελέσει η εφαρμογή make up, καθώς αυτή η στρώση που καλύπτει το δέρμα, το προστατεύει.

3. Μπορώ να χρησιμοποιήσω βιταμίνη C αντί για αντηλιακό;

Όχι, καθώς πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα και η χρήση του ενός δεν αντικαθιστά την χρήση του άλλου.

4. Πόσο ασφαλές είναι να χρησιμοποιούμε βαζελίνη και εάν έχει SPF;

Η βαζελίνη είναι ένα πολύ καλό συστατικό για ενυδάτωση. Παρόλα αυτά δεν μας προστατεύει από τον ήλιο, ίσα ίσα που η αποκλειστική χρήση αυτής, χωρίς να εφαρμόσουμε και αντηλιακό αποτελεί αντένδειξη κατά την έκθεση μας στον ήλιο.

5. Ποιες δερματικές παθήσεις μπορεί να δημιουργηθούν από τον ήλιο;

Η πιο σοβαρή και σύνηθες δερματική πάθηση που προκαλείται από τον ήλιο, είναι ο καρκίνος του δέρματος. Επίσης, η έκθεση στον ήλιο, ιδίως χωρίς αντηλιακή προστασία μπορεί να προκαλέσει πανάδες, ρυτίδες, αλλεργικές αντιδράσεις, πιθανά εγκαύματα και κνίδωση.

Δρ. Μαρία Κασίνη

Δερματολόγος / Αφροδισιολόγος

Λεωφόρος Γιάννου Κρανιδιώτη 20-22, 6047, Λάρνακα

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 7000 7000

Webpage: bellissimocliniccy.com

1.Πότε εμφανίζεται ο καρκίνος του προστάτη;

Ο καρκίνος του προστάτη τείνει να εμφανίζεται σε άνδρες με ηλικία άνω των 50 ετών. Ο καρκίνος του προστάτη είναι σπάνιος πριν από την ηλικία των 50 ετών – οι περισσότερες νέες περιπτώσεις εμφανίζονται σε άνδρες ηλικίας περίπου 70 ετών.

2.Ποια είναι τα συμπτώματα του καρκίνου του προστάτη και ποιες ηλικίες επηρεάζει;

Ο πρώιμος καρκίνος του προστάτη δεν προκαλεί συμπτώματα. Μερικές φορές, ειδικά σε προχωρημένα στάδια, εμφανίζονται συμπτώματα, που είναι παρόμοια με άλλων ασθενειών, όπως είναι η καλοήθης προστατική υπερπλασία. Σε αυτά περιλαμβάνονται η συχνουρία, νυκτουρία (αυξημένη ούρηση τη νύχτα), αιματουρία (αίμα στα ούρα) και δυσουρία (πόνος κατά την ούρηση). Καθώς ο καρκίνος αναπτύσσεται πέρα από τον προστάτη, μπορεί να βλάψει τα κοντινά όργανα, προκαλώντας ακράτεια ούρων ή κοπράνων, μειωμένο όγκο εκσπερμάτισης, και νεφρικά προβλήματα λόγω απόφραξης των ουρητήρων.

3.Υπάρχει κάποια προληπτική εξέταση που πρέπει να γίνεται; Και από ποια ηλικία;

Ο προληπτικός έλεγχος του καρκίνου του προστάτη αναζητά καρκίνους σε άτομα χωρίς συμπτώματα. Αυτό γίνεται συνήθως μέσω εξετάσεων αίματος για τα επίπεδα της πρωτεΐνης Ειδικό προστατικό αντιγόνο (PSA), τα οποία είναι αυξημένα σε όσους έχουν καρκίνο του προστάτη ή άλλες παθήσεις που επηρεάζουν τον προστάτη. Αρκετές μεγάλες μελέτες έχουν διαπιστώσει ότι οι άνδρες που ελέγχονται για καρκίνο του προστάτη έχουν μειωμένο κίνδυνο θανάτου από τη νόσο.

Ενώ οι γενικές κατευθυντήριες γραμμές συνιστούν να ξεκινάτε από την ηλικία των 55 ετών, μπορεί να χρειαστείτε εξέταση PSA μεταξύ των ηλικιών 40 και 54 ετών, εάν:

• Έχετε τουλάχιστον έναν συγγενή πρώτου βαθμού (όπως ο πατέρας ή ο αδελφός σας) που είχε καρκίνο του προστάτη.
• Έχετε τουλάχιστον δύο μέλη της ευρύτερης οικογένειας που έχουν νοσήσει από καρκίνο του προστάτη.
• Είστε Αφροαμερικανός, μια εθνικότητα που έχει υψηλότερο κίνδυνο εμφάνισης πιο επιθετικών καρκίνων

4.Πως γίνεται η διάγνωση του καρκίνου του προστάτη;

Ο υπέρηχος και η μαγνητική τομογραφία είναι οι δύο κύριες απεικονιστικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται στη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη. Με βάση αυτές τις δύο απεικονιστικές διαδικασίες, προγραμματίζεται στη συνέχεια βιοψία και ο ιστός που αφαιρείται εξετάζεται από ιστοπαθολόγο.

Ειδικά σε ασθενείς με καρκίνο του προστάτη υψηλού κινδύνου, μια νέα εξέταση διαδραματίζει σημαντικό ρόλο: η απεικόνιση PSMA-PET/CT. Με την εξέταση αυτή, οι μεταστάσεις μπορούν να αποκλειστούν με μεγάλη πιθανότητα.

5.Υπάρχει θεραπεία;

Η θεραπεία του καρκίνου του προστάτη εξαρτάται από δύο βασικούς παράγοντες: το στάδιο της νόσου και τη γενική υγεία του ασθενούς. Ασθενείς με όγκους χαμηλού κινδύνου ή/και σε προχωρημένη ηλικία συνήθως δεν υποβάλλονται σε θεραπεία αλλά παρακολουθούνται. Για άλλους ασθενείς, η ακτινοθεραπεία και η χειρουργική επέμβαση είναι γενικά διαθέσιμες. Και οι δύο θεραπείες υπόσχονται τα ίδια ποσοστά ίασης, αλλά διαφέρουν ως προς τις παρενέργειές τους. Προκειμένου να είναι σε θέση να λάβουν τη σωστή απόφαση για μια θεραπεία, οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται από τους γιατρούς τους για όλες τις εναλλακτικές λύσεις.  Είναι πολύ σημαντικό να ακούγονται οι ατομικές προτιμήσεις των ασθενών.

Δρ. Κωνσταντίνος Ζαμπόγλου

Αναπληρωτής Ιατρικός Διευθυντής του GOC

Διάβασε το βιογραφικό

1.Τι ονομάζουμε αρτηριακή πίεση και ποιες οι φυσιολογικές τιμές της;

Αρτηριακή πίεση είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στο τοίχωμα των αρτηριών καθώς περνά μέσα σε αυτές. Η αρτηριακή πίεση εξαρτάται από την ροή του αίματος . Εάν η αρτηριακή πίεση είναι υψηλή, τότε η καρδιά μας πρέπει να εργαστεί δυνατότερα για να διατηρήσει επαρκή ροή αίματος στο σώμα μας.

Η αρτηριακή πίεση παρουσιάζεται με δύο αριθμούς. Ο πρώτος αριθμός, π.χ. το 130  είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στο τοίχωμα των αρτηριών καθώς φεύγει από την καρδιά κι ονομάζεται συστολική πίεση ή μεγάλη, ενώ ο δεύτερος αριθμός, π.χ. 80  είναι η πίεση που ασκεί το αίμα στα τοιχώματα των αρτηριών όταν η καρδιά πια ξεκουράζεται κι ονομάζεται διαστολική πίεση ή μικρή. Οι φυσιολογικές τιμές είναι <140/90mmHg.Ιδανική πίεση θεωρείται <120/80mmHg.

2.Ποιά τα αίτια της αρτηριακής υπέρτασης

Στο  95% των περιπτώσεων η υπέρταση είναι ιδιοπαθής δηλ. δεν βρίσκουμε την αιτία. Στο 5% των περιπτώσεων οφείλεται σε νεφρικά αίτια ( π.χ στένωση νεφρικής αρτηρίας) , επινεφριδιακά αίτια(πρωτοπαθής αλδοστερονισμός, φαιοχρωμοκύτωμα) βιολογικά αίτια (σύνδρομο υπνικής άπνοιας, υποθυρεοειδισμός) ,εξωγενή αίτια (ορισμένα φάρμακα, αλκοόλ).

3. Πώς θα καταλάβω ότι έχω υπέρταση;

Πολλοί άνθρωποι δεν γνωρίζουν ότι έχουν υπέρταση, καθώς δεν έχουν συμπτώματα. Ο μόνος τρόπος να το αναγνωρίσεις είναι να την μετρήσεις. Άλλωστε  γιαυτό αποκαλείται και σιωπηλός δολοφόνος. Υπάρχουν  αξιόπιστα ηλεκτρονικά πιεσόμετρα για εύκολη μέτρηση της αρτηριακής πίεσης. Τα πιεσόμετρα καρπού δεν θεωρούνται αξιόπιστα και δεν συνιστώνται. Συνιστάται οι μετρήσεις να γίνονται σε συνθήκες ηρεμίας, δύο φορές την ημέρα, το πρωί πριν από τα φάρμακα αν λαμβάνει ο υπερτασικός και το απόγευμα 12 ώρες αργότερα. Κάθε φορά να γίνονται δύο μετρήσεις με μεσοδιάστημα ενός λεπτού μεταξύ των μετρήσεων. Προ της μέτρησης περίπου ½ ώρα να μην έχει γίνει κατανάλωση καφέ ,τσιγάρου και φαγητού. Πολύ καλή μέθοδος για τη διάγνωση της υπέρτασης είναι η 24ωρη καταγραφή της, με ένα φορητό ηλεκτρονικό πιεσόμετρο όπου μετράει την πίεση κάθε 15-30 λεπτά επι 24ώρες και έτσι ο θεράπων καρδιολόγος βγάζει εύκολα το συμπέρασμα  αν κάποιος έχει υπέρταση.

4.Πρέπει να θεραπεύσω την αυξημένη αρτηριακή πίεση;

Η υπέρταση είναι ένας από τους σημαντικότερους και συχνότερους  παράγοντες κινδύνου για εγκεφαλικό επεισόδιο, έμφραγμα μυοκαρδίου, καρδιακή ανεπάρκεια. Επίσης η υψηλή πίεση που παραμένει αρρύθμιστη προκαλεί βλάβες μη αναστρέψιμες στα νεφρά που μπορούν να οδηγήσουν στην ανάγκη αιμοκάθαρσης. Η μείωση της αρτηριακής πίεσης ελαττώνει κατά 40% τα εγκεφαλικά επεισόδια και κατά 15% τα εμφράγματα μυοκαρδίου. Τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μεγάλη πρόοδος στην αντιμετώπιση της αλλά το πρόβλημα εξακολουθεί να υπάρχει γιατί τα περισσότερα υπερτασικά άτομα δεν έχουν καλή ρύθμιση της πίεσης τους. Άρα η ρύθμιση της είναι απαραίτητη.

5.Προτού φτάσω στα αντιυπερτασικά φάρμακα μπορώ να κάνω κάτι;

 Αλλαγές στον τρόπο ζωής -υγεινοδιαιτητικά μέσα-

Α. Να χάσουμε βάρος και να διατηρηθούμε σε φυσιολογικά όρια.  

Αποφυγή φαγητών υπερβολικής θερμιδικής αξίας. Οχι στην εύκολη λύση των έτοιμων φαγητών των ταχυφαγείων ,των κάθε λογής σνακ κ.ο.κ                                            

Β. Μείωση  κατανάλωσης αλκοόλ

Ασφαλής κατανάλωση θεωρείται για τους άνδρες οι 14-21 μονάδες εβδομαδιαίως και για τις γυναίκες οι 7-14 μονάδες. Μια μονάδα αλκοόλ ισοδυναμεί με 145ml κρασί ή 40 ml ουίσκι, βότκα, ούζο ή 300ml μπύρας.

Γ. Μείωση κατανάλωσης άλατος

Μείωση σε 5gr ημερησίως(1 κουταλιά του γλυκού).Δυστυχώς ο μέσος άνθρωπος καταναλώνει πολύ περισσότερο αλάτι χρησιμοποιώντας είτε αυτούσια επιπρόσθετο αλάτι στο φαγητό του είτε τροφές με μεγάλη περιεκτικότητα σε αλάτι π.χ τυριά, αλλαντικά, σάλτσες, τσίπς, ξηροί καρποί κ.ά. Τροφές πλούσιες σε κάλιο όπως πορτοκάλια, μανταρίνια, μπανάνες, ακτινίδια, τομάτες προστατεύουν από την υπέρταση γιατί ανταγωνίζονται τις δράσεις του νατρίου

Δ. Περιορισμός του άγχους, διατηρώντας αισιόδοξη στάση ζωής

Ε. Άσκηση.

Η συστηματική άσκηση επιφέρει σημαντική μείωση στις τιμές της συστολικής και διαστολικής πίεσης. Τα οφέλη όμως δεν είναι μόνιμα  και με τη διακοπή της άσκησης οι τιμές επανέρχονται στα αρχικά επίπεδα.

ΣΤ. Διακοπή καπνίσματος.

Το κάπνισμα προκαλεί οξεία αύξηση της πίεσης και της καρδιακής συχνότητας μέσω ενεργοποίησης του συμπαθητικού συστήματος που επιμένει για 15 λεπτά περίπου μετά το κάπνισμα ενός τσιγάρου. Οι υπερτασικοί καπνιστές έχουν διπλάσια θνητότητα συγκριτικά με τους μη καπνιστές υπερτασικούς.

Γιώργος Στασής

Καρδιολόγος

Διάβασε το βιογραφικό

1.Γιατρέ μου δυστυχώς σύμφωνα και με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας ο κορονοϊός ήρθε για να μείνει.

Ο κορονοϊός πράγματι ήρθε για να μείνει όπως η γρίπη Α. Κάθε καινούργια μετάλλαξη αποφεύγει την ανοσία. Όλες οι χώρες πρέπει να μάθουν πώς να διαχειρίζονται τον κορονοϊό όπως διαχειρίζονται όλες τις άλλες μολυσματικές ασθένειες(Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας).

2. Πόσο δυσκολεύει την κατάσταση τώρα που αρχίζει το καλοκαίρι;

Με την άρση των προστατευτικών μέτρων κατά της εξάπλωσης του κορονοϊού και την αύξηση του τουριστικού ρεύματος στους καλοκαιρινούς μήνες αναμένεται αύξηση των κρουσμάτων. Ευτυχώς οι νοσηλείες έχουν μειωθεί σημαντικά.

3.Κάθε καλοκαίρι υπάρχουν και οι καλοκαιρινές ασθένειες που πρέπει να αντιμετωπιστούν. Ποιες είναι και πως αντιμετωπίζονται;

Στο γενικό πληθυσμό στην πρώτη θέση είναι τα εγκαύματα και η θερμοπληξία λόγω της έκθεσης στον ήλιο. Ακολουθούν οι γαστρεντερίτιδες συνήθως από τροφικές δηλητηριάσεις. Οι ουρολοιμώξεις και οι μυκητιάσεις από την θάλασσα και τον άμμο είναι συχνότερες τους καλοκαιρινούς μήνες. Τελευταία είναι η αλλεργική ρινίτιδα και το άσθμα από την κακή συντήρηση του κλιματιστικού. Για τις πιο πάνω ασθένειες για θεραπεία συστήνω όπως επικοινωνούν με τον προσωπικό τους γιατρό.

4.Οι πιο συνηθισμένες αρρώστιες που ταλαιπωρούν τα παιδιά το καλοκαίρι;

Στο παιδικό πληθυσμό οι γαστρεντερίτιδες, που κάποτε οδηγούν σε αφυδάτωση, μαζί με τις εξωτερικές ωτίτιδες από τις πισίνες και τη θάλασσα είναι στην πρώτη θέση. Ακολουθούν ουρολοιμώξεις από πισίνες και θάλασσα και διάφορες λοιμώξεις του αναπνευστικού λόγω κλιματιστικών. Στη τελευταία θέση είναι η επιπεφυκίτιδα από την έκθεση στον ήλιο.

5.Ένα από τα πολλά σημαντικά είναι και η ενυδάτωση. Πώς θα κρατήσουμε ενυδατωμένα τα παιδιά το καλοκαίρι;

Είναι γεγονός τα παιδιά είναι επιρρεπής στην αφυδάτωση. Προλάβετε την αφυδάτωση φροντίζοντας να δίνετε συνεχώς στα παιδιά αρκετά υγρά, αποφεύγετε την έκθεση τους στον ήλιο και κρατήστε τα σε δροσερό μέρος.

Δρ. Στέλιος Θωμαίδης

Παιδίατρος

Τηλέφωνο Επικοινωνίας: 24 622 122

1.Ποια η πιθανότητα ενός ατόμου να αναπτύξει στη διάρκεια της ζωής του τη νόσο;
Σύμφωνα με τα πιο πρόσφατα στατιστικά στοιχεία της Μονάδας Παρακολούθησης Υγείας του Υπουργείου Υγείας έχουν καταγραφεί από το 1998 – 2019, 6855 περιστατικά ορθοκολικού καρκίνου. Το 2019 καταγράφηκαν 409 περιστατικά σε σύνολο άντρες και γυναίκες, από τα οποία τα 236 αφορούσαν άντρες και τα 173 γυναίκες. Σημειώνεται σταδιακά μια αυξητική τάση αν λάβουμε υπόψη μας ότι το 1998 είχαμε μόνο 168 περιπτώσεις ορθοκολικού καρκίνου ενώ το 2019 ανήλθαν στις 409.
Συνιστά έναν από τους πιο συνηθισμένους καρκίνους στις δυτικές κοινωνίες και αποτελεί την τρίτη συχνότερη αιτία θανάτου από καρκίνο παγκοσμίως, καθώς και στην Κύπρο.

2. Πως εμφανίζεται ο καρκίνος του εντέρου και τι το προκαλεί;
O καρκίνος παχέος εντέρου και ορθού (ορθοκολικός καρκίνος) είναι κακοήθης βλάβη του ορθού και το παχέος εντέρου, η οποία επηρεάζει το κατώτερο τμήμα του εντέρου.
Η αλήθεια σχετικά με τα συμπτώματα που προκαλεί ο καρκίνος εντέρου είναι, πως πολλές φορές δεν παρουσιάζονται καν συμπτώματα, ιδιαίτερα στα πρώιμα στάδια της νόσου. Το ερώτημα, λοιπόν, σχετικά με το ποια είναι τα πρώιμα συμπτώματα του καρκίνου του παχέος εντέρου δεν μπορεί να τεθεί σε πολλές από τις περιπτώσεις της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου.
Ωστόσο, όταν υπάρχουν συμπτώματα, αυτά ποικίλλουν ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση του καρκίνου στο παχύ έντερο και μπορεί να είναι τα εξής:

• Αλλαγή στις συνήθεις κινήσεις του εντέρου (π.χ. διάρροια ή δυσκοιλιότητα)
• Αίμα στα κόπρανα
• Πόνος, εκδήλωση τυμπανισμού ή αερίων
• Αδυναμία ή κόπωση
• Ανεξήγητη απώλεια βάρους

Υπάρχουν αναγνωρισμένοι παράγοντες που προδιαθέτουν στην εμφάνιση του καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού.
Η προδιάθεση του καρκίνου του παχέος εντέρου και του ορθού οφείλεται σε:

1. Περιβαλλοντικούς και διατροφικούς παράγοντες, που έχουν σχέση κυρίως με τις καθημερινές συνήθειες του ατόμου.
2. Γενετικοί παράγοντες που προδιαθέτουν με κληρονομούμενο τρόπος
   την εμφάνιση της νόσου.
3. Ορισμένες νόσοι και παθήσεις που θεωρούνται προκαρκινικές καταστάσεις.
   Η συχνότητα της νόσου αυξάνεται με την πάροδο της ηλικίας. Το 90% των ασθενών που εμφανίζουν την νόσο είναι ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών. Ενώ η εμφάνιση της νόσου αυξάνεται με την αύξηση της ηλικίας
   • Περιβαλλοντικοί και Διατροφικοί παράγοντες. Η αυξημένη κατανάλωση κόκκινου κρέατος, λιπαρών τροφών, τηγανητών και διατροφικών σκευασμάτων με συντηρητικά ευνοούν την ανάπτυξη καρκίνου του παχέος εντέρου. Από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας προτείνονται: 1) κατανάλωση λαχανικών και φρούτων κάθε ημέρα, 2) αντικατάσταση του ζωικού λίπους με ελαιόλαδο, 3) αποφυγή του κόκκινου κρέατος και εναλλακτικά κατανάλωση ψαριού και πουλερικών, 4) επιλογή δημητριακών ολικής άλεσης και καστανού ρυζιού αντί των επεξεργασμένων προϊόντων, 5) μείωση της κατανάλωσης αλατιού, και 6) κατανάλωση πολλών υγρών και κυρίως νερού
   Κάπνισμα, Αλκοόλ
   Παχυσαρκία. Ο καρκίνος παχέος εντέρου είναι πιο συχνός σε άτομα που είναι υπέρβαρα ή παχύσαρκα Κυρίως στους άνδρες, η παχυσαρκία συνδέεται με τον καρκίνο του παχέος εντέρου. Άνδρες με βάρος σώματος μεγαλύτερο του ιδανικού κατά έχουν 40% μεγαλύτερη πιθανότητα να αναπτύξουν καρκίνο του παχέος.
   Σωματική άσκηση και φυσική δραστηριότητα. Η καθιστική ζωή και η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας προδιαθέτουν σε χρόνια δυσκοιλιότητα δυσλειτουργία του παχέος εντέρου και εκδήλωση της νόσου.
   Προκαρκινικές καταστάσεις. Ελκώδης κολίτιδα και νόσος Crohn. Πρόκειται για ιδιοπαθείς φλεγμονώδεις παθήσεις του τοιχώματος του εντέρου. Στην περίπτωση της ελκώδους κολίτιδας ο κίνδυνος εμφάνισης του καρκίνου του παχέος εντέρου έχει απόλυτη σχέση με τη χρονική διάρκεια της νόσου. Ενώ στην νόσο Crohn αυξάνει τον κίνδυνο εμφάνισης του καρκίνου κατά 2 φορές σε σχέση με τον γενικό πληθυσμό.

3. Ποιοι είναι οι τρόποι πρόληψης του καρκίνου του εντέρου;
Πρωτογενής πρόληψη: Υπολογίζεται ότι οι 2 στους 3 καρκίνους παχέος εντέρου θα μπορούσαν να προληφθούν με αλλαγές στη διατροφή και τη φυσική άσκηση, αποφυγή καπνίσματος, αλκοόλ.
Συμπληρώματα διατροφής, όπως το ασβέστιο, το σελήνιο (ένα ιχνοστοιχείο που περιέχεται σε αρκετές τροφές) το φυλλικό οξύ (μιας βιταμίνης που περιέχεται σε πολλά τρόφιμα φυτικής προελεύσεως) καθώς και η βιταμίνη D φαίνεται να προστατεύουν το έντερο από την εμφάνιση πολυπόδων και καρκίνου
Δευτερογενής πρόληψη: Η δευτερογενής πρόληψη συνίσταται στην πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του παχέος εντέρου και στην αντιμετώπιση γνωστών προκαρκινικών καταστάσεων. Στην δευτερογενή πρόληψη, εντάσσονται εργαστηριακές εξετάσεις που αφορούν συμπτωματικούς ανθρώπους ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών καθώς και εργαστηριακές εξετάσεις που αφορούν ανθρώπους που εντάσσονται στην ομάδα υψηλού κινδύνου.

4. Ποιος είναι ο προληπτικός έλεγχος που πρέπει να γίνεται και πόσα συχνά;
Έλεγχος (screening) ασυμπτωματικού γενικού πληθυσμού ηλικίας μεγαλύτερης των 50 ετών.
Ετήσια δοκιμασία ανίχνευσης αιμοσφαιρίνης στα κόπρανα. Το ετήσιο Hem occult test σε άτομα άνω των πενήντα ετών συμβάλει δραστικά στην πρώιμη διάγνωση του καρκίνου του εντέρου αφού μπορεί να διαγνώσει το 70-80% των καρκίνων του εντέρου.
2.Κολονοσκόπηση. Η κολονοσκόπηση θα πρέπει να εκτελείται κάθε τρία, με πέντε έτη. Με τον τρόπο αυτό επιτυγχάνεται η πλήρης επισκόπηση του αυλού του εντέρου και η αφαίρεση τυχών πολυπόδων.
Έλεγχος (screening) ατόμων που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου.
1.Θετικό οικογενειακό ιστορικό. Η παρακολούθηση αυτών των ανθρώπων πρέπει να αρχίζει από την ηλικία των 35 με 40 ετών και περιλαμβάνει FOBT Fecal Occult Blood Test ανά έτος και ολική κολονοσκόπηση κάθε 3 με 5 έτη.
2.Οικογενής αδενωματώδης πολυποδίαση. ορθοσκόπηση κάθε 6 μήνες, εφόρου ζωής.
3.Ελκώδης κολίτιδα. Σε ασθενείς με ελκώδη κολίτιδα με ενεργό νόσο για περισσότερα από 10 έτη, προτείνεται ολική κολονοσκόπηση κάθε 1 με 2 έτη.

5. Το κληρονομικό σύνδρομο καρκίνου του παχέος εντέρου μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά μέλη μιας οικογένειας;
Οικογενής καρκίνος του παχέος εντέρου. Οι συγγενείς πρώτου βαθμού ενός ατόμου που εμφάνισε καρκίνο του παχέος εντέρου έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αναπτύξουν την ίδια ασθένεια. Ο κίνδυνος αυξάνεται περισσότερο, εάν στην ίδια οικογένεια έχουν νοσήσει περισσότερα άτομα. Στην περίπτωση αυτή η ασθένεια καλείται οικογενής καρκίνος του παχέος εντέρου.
Κληρονομικός μη πολυποδιακός καρκίνος του παχέος εντέρου. Πρόκειται για μορφή κληρονομικού καρκίνου του εντέρου που εμφανίζετε με οικογενειακή κατανομή. Ύποπτος για την νόσο είναι κάθε ένας που έχει τουλάχιστον τρείς πρώτου βαθμού συγγενείς με καρκίνο του παχέος εντέρου όταν ένα εκ των οποίων διαγνώστηκε σε ηλικία μικρότερης των 40 ετών.

Δρ. Στάλα Κιούπη

Γενική Ιατρός, MD, DPM,, MPSM

1. Για να βοηθήσουμε τους μεγαλύτερους ενήλικες να παραμείνουν όσο το δυνατόν υγιείς θα θέλαμε να μας πείτε πληροφορίες που αφορούν την πρόληψη στην Τρίτη ηλικία

Υπάρχουν πολλοί τρόποι να αποφύγουμε ασθένειες που σχετίζονται με την Τρίτη ηλικία.  Οι πιο κύριοι είναι αυτοί οι πέντε:

Α. Σωματική δραστηριότητα. Κάθε εβδομάδα θα πρέπει να κάνουμε συνολικά περίπου 4 ώρες μέτριας έντασης φυσικής δραστηριότητας, ή 2 ώρες πιο έντονης δραστηριότητας. Όλα εξαρτώνται από την φυσική κατάσταση και ικανότητα του κάθε ενός. Παραδείγματα είναι: Περπάτημα ή πεζοπορία, xορός, αεροβικές ασκήσεις σε πισίνα ή σε θάλασσα, ποδηλασία, Tai Chi, κηπουρική, ασκήσεις στη άγρια φύση, γυμναστήριο. Και να αλλάζουμε συνέχεια αυτές τις ασκήσεις, όχι να κάνουμε πάντα τις ίδιες.

Β. Σωστή διατροφή. Να καταναλώνουμε περισσότεραα φρούτα (ακόμα και εξωτικά φρούτα), λαχανικά, δημητριακά ολικής αλέσεως. Γενικά να αποφεύγουμε την πρόσθετη ζάχαρη, και τα κορεσμένα λιπαρά, χωρίς αυτό να μας γίνει εμμονή. Επίσης να προτιμούμε τροφές με πρωτείνες όπως το κόκκινο κρέας και το κυνήγι, τα θαλασσινά, τα φασόλια, τα μπιζέλια και τα αυγά, όλα με το μέτρο. Από άποψης υγρών, αφού οι ηλικιωμένοι μπορεί να αφυδατωθούν εύκολα (η αίσθηση της δίψας μειώνεται με την ηλικία), πρέπει να πίνουμε νερό, καθώς και χυμούς φρούτων χωρίς ζάχαρη, γάλα με χαμηλά λιπαρά ή χωρίς λιπαρά ή εμπλουτισμένα ποτά σόγιας.

Γ. Απασχόληση του μυαλού. Η διανοητική δραστηριότητα μπορεί να ωφελήσει την υγεία του εγκεφάλου και τη γενική ευημερία. Δραστηριότητες όπως η ανάγνωση βιβλίων, το παιχνίδι, η παρακολούθηση ενός μαθήματος ή η εκμάθηση μιας νέας δεξιότητας ενισχύουν τη μνήμη και τη γνωστική λειτουργία. Η Τέχνη και η δημιουργικότητα είναι καλοί τρόποι για να ασκούμε θετικά το μυαλό.

Δ. Αποφυγή των ανθυγιεινών συνηθειών. Διαχείριση του άγχους, αποφυγή (ή ελάττωση) του καπνίσματος και της υπερβολικής χρήσης αλκοόλ. Έρευνες δείχνουν ότι η διακοπή του καπνίσματος σε οποιαδήποτε ηλικία μειώνει τον κίνδυνο καρκίνου, καρδιακής προσβολής, εγκεφαλικού και πνευμονικής νόσου. Θα βελτιώσει επίσης την κυκλοφορία του αίματος και τις αισθήσεις της γεύσης και της όσφρησης. Όμως να πούμε ότι ούτε οι υπερβολικές στερήσεις έχουν θέση στη ζωή μας. Όλα πρέπει να γίνονται με το μέτρο.

Ε. Κοινωνική δικτύωση. Εκείνοι που συμμετέχουν σε δραστηριότητες με νόημα, όπως ο εθελοντισμός, λένε ότι αισθάνονται πιο ευτυχισμένοι και υγιείς.  Η διατήρηση ενός σταθερού δικτύου κοινωνικής υποστήριξης μπορεί να προσφέρει θετικές ευκαιρίες για να γίνονται νέες φιλίες. Άλλα παραδείγματα είναι η ένταξή σας σε μια λέσχη ή μια οργάνωση, να γίνετε μέντορας σε ένα νέο άτομο, και οι θρησκευτικές δραστηριότητες. Τα ψηφιακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης πρέπει να τα χρησιμοποιούμε συχνά, αλλά με εποικοδομητικό τρόπο, όχι να χασομερούμε.

2. Πως μπορούν να αποτρέψουν ή να διαχειριστούν τη στεφανιαία νόσο;

Όλα αυτά που ανάφερα πιο πάνω, βοηθούν στην αποφυγή της στεφανιαίας νόσου, δηλαδή την αποφυγή κινδύνου για καρδιακό επεισόδιο.

Βεβαιωθείτε ότι κοιμάστε αρκετά. Εάν δεν κοιμάστε αρκετά, αυξάνετε τον κίνδυνο υπέρτασης, παχυσαρκίας και διαβήτη. Αυτές οι τρεις καταστάσεις μπορούν να αυξήσουν τον κίνδυνο για καρδιακή νόσο. Οι περισσότεροι ενήλικες χρειάζονται 7 έως 9 ώρες ύπνου τη νύχτα.

Ακόμα, πρέπει η ψηλή αρτηριακή πίεση να παραμένει υπό έλεγχο. Όμως υπάρχουν πράγματα που δεν μπορούμε να αλλάξουμε όπως πχ η ηλικία (ο κίνδυνος καρδιακής νόσου αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου), το φύλο (για παράδειγμα, τα οιστρογόνα παρέχουν στις γυναίκες κάποια προστασία έναντι των καρδιακών παθήσεων, αλλά ο διαβήτης αυξάνει τον κίνδυνο καρδιακών παθήσεων περισσότερο στις γυναίκες παρά στους άνδρες). Και το οικογενειακό ιστορικό. Έχετε μεγαλύτερο κίνδυνο εάν έχετε ένα στενό μέλος της οικογένειας που είχε καρδιοπάθεια σε νεαρή ηλικία.

3. Ποια είναι η πρόληψη ή διαχείριση του διαβήτη;

Ο διαβήτης διπλασιάζει τον κίνδυνο διαβητικής καρδιοπάθειας. Αυτό συμβαίνει επειδή με την πάροδο του χρόνου, το υψηλό σάκχαρο στο αίμα από τον διαβήτη μπορεί να βλάψει τα αιμοφόρα αγγεία και τα νεύρα που ελέγχουν την καρδιά σας. Επομένως, είναι σημαντικό να κάνετε εξετάσεις για διαβήτη και, εάν τον έχετε, να τον διατηρήσετε υπό έλεγχο, με δίαιτα, φάρμακα ή ινσουλίνη. Περίπου ένας στους τέσσερις ηλικιωμένους έχει διαβήτη τύπου 2 ή προδιαβήτη, γεγονός που τον καθιστά μία από τις πιο κοινές ιατρικές καταστάσεις που μπορούν να προληφθούν στον ηλικιωμένο πληθυσμό.  Άρα, τακτικός έλεγχος με ανάλυση αίματος, ούρων κλπ.

Από άποψης διατροφής, για αποφυγή του κινδύνου για διαβήτη, προτιμούμε μη αμυλούχα φαγητά, λαχανικά όπως πιπεριές, μανιτάρια, σπαράγγια, μπρόκολο και σπανάκι, άπαχη πρωτεΐνη όπως ψάρι, κοτόπουλο, γαλοπούλα, τόφου, αυγά και γιαούρτι. Επίσης και τα δημητριακά ολικής αλέσεως όπως κινόα, καστανό ρύζι και πλιγούρι βρώμης. Νερό και ποτά χωρίς ζάχαρη.

4. Μείωση του κινδύνου για νεφρική βλάβη

Αν και η νεφρική νόσος μπορεί να αναπτυχθεί σε οποιαδήποτε ηλικία, είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους και μπορεί να είναι πιο δύσκολο να αντιμετωπιστεί, αφού συνήθως υπάρχουν και άλλα προβλήματα υγείας. Καλό θα ήταν να αποφεύγουμε το υπερβολικό αλάτι στα φαγητά. Μια διατροφή με ψηλή περιεκτικότητα σε αλάτι μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο υπέρτασης η οποία με την σειρά της, αυξάνει τον κίνδυνο νεφρικής βλάβης. Ο πρωταρχικός σκοπός των νεφρών είναι να φιλτράρουν τις τοξίνες από το αίμα και στη συνέχεια να αποβάλλουν αυτές τις τοξίνες μέσω της ούρησης. Όσοι δεν πίνουν αρκετό νερό κάθε μέρα μπορεί να μην είναι σε θέση να αφαιρέσουν κάποιες τοξίνες από τα νεφρά τους. Με την πάροδο του χρόνου, αυτό μπορεί να αυξήσει δραστικά τον κίνδυνο εμφάνισης πέτρας στα νεφρά καθώς και νεφρικής νόσου.

Ορισμένα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν προβλήματα στα νεφρά αν τα παίρνουμε πολύ συχνά ή για πολύ. Όπως και με τα ποτά που καταναλώνουμε, σχεδόν κάθε φάρμακο που παίρνουμε από το στόμα θα χρειαστεί τελικά να φιλτραριστεί από τα νεφρά. Οι ηλικιωμένοι που παίρνουν παυσίπονα με συνταγή ή χωρίς ιατρική συνταγή θα πρέπει να μιλήσουν με τους γιατρούς τους για την προστασία των νεφρών τους και εναλλακτικές τεχνικές διαχείρισης του πόνου θα πρέπει να χρησιμοποιούνται όποτε είναι δυνατόν για να αποφευχθεί η υπερβολική εργασία των νεφρών.

Μια λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος  μπορεί να εξαπλωθεί από την ουρήθρα στα νεφρά. Η επακόλουθη λοίμωξη των νεφρών μπορεί να προκαλέσει μακροπρόθεσμη βλάβη, επομένως είναι σημαντικό να αντιμετωπιστεί μια ουρολοίμωξη όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Εάν έχετε θολά ούρα, αίσθημα καύσου κατά την ούρηση ή πόνο στο κάτω μέρος της πλάτης και στην κοιλιά, θα πρέπει να επισκεφθεί αμέσως έναν γιατρό. Η αντιβιοτική θεραπεία μπορεί να εξαλείψει τη μόλυνση πριν φτάσει στα νεφρά.

Ο άλλος παράγοντας που προκαλεί νεφρικά προβλήματα είναι ο διαβήτης, και για τρόπους αποφυγής του, βλέπε πιο πάνω.

5. Αλτσχάιμερ και άλλες μορφές άνοιας

Παρόλο που δεν υπάρχει αποτελεσματική θεραπεία ή αποδεδειγμένη πρόληψη για το Αλτσχάιμερ και τις σχετικές άνοιες, γενικά, ο υγιεινός τρόπος ζωής μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση παραγόντων κινδύνου που έχουν συσχετιστεί με αυτές τις ασθένειες. Ποιες είναι οι 3 τροφές που καταπολεμούν την απώλεια μνήμης; Τα μούρα, τα ψάρια, και τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά είναι 3 από τις καλύτερες τροφές. Υπάρχουν πολλά στοιχεία που δείχνουν ότι αυτές προστατεύουν την υγεία του εγκεφάλου. Οι ασκήσεις μυαλού και μνήμης είναι επίσης σημαντικές, πχ διάβασμα, σταυρόλεξα, παζλ, Sudoku, και η αποφυγή της ρουτίνας. Και ακόμα η εκμάθηση ξένης γλώσσας, ασκήσεις παρατηρητικότητας, και η ανάπτυξη της σεξουαλικότητας!

Δρ. Μάριος Κυριαζής MD, DSc

Γεροντολόγος

Email: drmarios@live.it

Website: http://www.indispensablesoma.info/

1.Τι είναι τα λιπίδια;
Τα λιπίδια είναι αναγκαία δομικά συστατικά των κυττάρων αλλά χρησιμεύουν και ως αποθήκες ενέργειας σε πολλούς οργανισμούς.

2.Ποια είναι η σύσταση των λιπιδίων;
Τα λιπίδια που κυκλοφορούν στο πλάσμα του αίματος βρίσκονται κυρίως σε 3 μορφές:
Α.Χυλομικρά
Β.Λιποπρωτείνες
Γ.Ελεύθερα λιπαρά οξέα
Τα χυλομικρά είναι μεγάλα σταγονίδια που αποτελούνται από ουδέτερο λίπος δηλαδή από τριγλυκερίδια και από μικρότερο ποσοστό από φωσφολιπίδια και ακόμα μικρότερο ποσοστό χοληστερόλης.
Λιποπρωτείνες είναι πολύ μικρότερα από τα χυλομικρά αλλά αποτελούνται από τα ίδια συστατικά σε διαφορετικές αναλογίες.Είναι χοληστερόλη,τριγλυκερίδια,φωσφολιπίδια και λευκωματίνες τα οποία παράγονται στο ήπαρ.
Ελεύθερα λιπαρά οξέα είναι ενωμένα με μόρια λευκωματίνηςτου πλάσματος και όταν το άτομο είναι νηστικό και ασκείται αυξάνονται τα επίπεδα τους στο αίμα για ναδώσουν ενέργεια.

3.Τι είναι Δυσλιπιδαιμία και ποια τα συμπτώματα;
Είναι η υπερλιπιδαιμία δηλαδή αύξηση της ολικής,της LDL χοληστερόλης και τριγλυκεριδίων καθώς και ελάττωση της HDL χοληστερόλης.Διακρίνεται σε πρωτοπαθή όταν είναι κληρονομική και σε δευτεροπαθή που οφείλεται σε κακές υγειονοδιαιτητικές συνθήκες.
Συμπτώματα δεν είναι άμεσα και θα εκδηλωθούν ως ισχαιμικά λόγω μειωμένης παροχής αίματος σε κάποιο όργανο.

4.Τι είναι η χοληστερόλη;Και από πού βρίσκει ο οργανισμος τη χοληστερόλη;
Η χοληστερόλη είναι εύπλαστ λιπώδης ουσία και τη συναντάμε στις ζωικές τροφές που καταναλώνουμε. Παράγεται κυρίως από το συκώτι.

5.ΤΙι είναι η καλή και τι η κακή χοληστερόλη;
Η LDL χοληστερόλη είναι η κακή γιατί εξάγει τη χοληστερόλη από το ήπαρ και τη μεταφέρει μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στα κύτταρα.Τα ψηλά επίπεδα της LDL αποτελούν κίνδυνο για ανάπτυξη καρδιαγγειακής νόσου.
Η HDL χοληστερόλη είναι η λεγόμενη καλή και είναι αυτή που απομακρύνει την περίσσεια της χοληστερόλης από τη κυκλοφορία του αίματος στο ήπαρ το οποίο στη συνέχεια την αποβάλλει.Ψηλά επίπεδα HDL είναι ευεργετικά για τον οργανισμό.

Παναγιώτης Φυσεντζίδης

Πτυχιούχος Χημικός

Διάβασε το βιογραφικό