- Μια μελέτη διαπιστώνει ότι η ένταση του φωτός, 3 λεπτά περπάτημα κάθε μισή ώρα μπορεί να βοηθήσει τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να διατηρήσουν το σάκχαρό τους υπό έλεγχο.
- Η υπερβολική καθιστική ζωή συνδέεται με αυξημένο κίνδυνο σοβαρών ασθενειών και για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, καθιστά πιο δύσκολο τον έλεγχο των επιπέδων σακχάρου στο αίμα.
- Ενώ η άσκηση, γενικά, μπορεί να είναι ευεργετική για άτομα με διαβήτη τύπου 1, η άσκηση μέτριας και υψηλής έντασης μπορεί επίσης να οδηγήσει σε ξαφνικές, επικίνδυνες πτώσεις στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα.
Η καθιστική ζωή για παρατεταμένες χρονικές περιόδους θεωρείται ανθυγιεινή για οποιονδήποτε. Είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1, καθώς σχετίζεται με την απορρύθμιση των επιπέδων ινσουλίνης.
Ταυτόχρονα, η υπερβολική δραστηριότητα μπορεί να προκαλέσει ξαφνικές, απότομες πτώσεις στα επίπεδα σακχάρου στο αίμα για άτομα με διαβήτη τύπου 1.
Μια νέα μελέτη από το Πανεπιστήμιο του Σάντερλαντ στο Ηνωμένο Βασίλειο δείχνει μια μέση λύση, έναν τρόπο για τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 να διατηρούν υπό έλεγχο το σάκχαρό τους με ασφαλή, σύντομες περιόδους περπατήματος με ένταση φωτός. Οι συγγραφείς αποκαλούν αυτά τα «σνακ άσκησης».
Η μελέτη διαπιστώνει ότι η βόλτα 3 λεπτών μετά από κάθε 30 λεπτά καθιστικής ζωής βοήθησε τους συμμετέχοντες στη μελέτη να διατηρήσουν το σάκχαρό τους υπό έλεγχο σε σύγκριση με άτομα που έκαναν καθιστική ζωή.
Επιπλέον, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ελαφρά διαλείμματα για περπάτημα δεν έβαζαν τους συμμετέχοντες σε κίνδυνο απότομης πτώσης των επιπέδων γλυκόζης στο αίμα.
Οι ερευνητές παρουσίασαν τα πρόσφατα ευρήματά τους στο Diabetes UK Professional Conference 2023. Δημοσίευσαν επίσης μια ανασκόπηση που εξάγει παρόμοια συμπεράσματα στο Canadian Journal of Diabetes.
Σνακ γυμναστικής έναντι μεγάλων διατάσεων καθίσματος
Στη μελέτη συμμετείχαν 32 ενήλικες με διαβήτη τύπου 1 και αποτελούνταν από δύο συνεδρίες που πραγματοποιήθηκαν σε διάστημα 2 εβδομάδων.
Στο πρώτο, οι συμμετέχοντες παρέμειναν καθισμένοι για 7 ώρες. Στο δεύτερο, σηκώνονταν κάθε 30 λεπτά για ένα ελαφρύ περπάτημα 3 λεπτών.
Μετά από κάθε μία από τις συνεδρίες, οι συμμετέχοντες εφοδιάστηκαν με συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης για 48 ώρες. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι ερευνητές ζήτησαν να τηρούν τις τυπικές συνταγές ινσουλίνης και τα επίπεδα δραστηριότητας. Έφαγαν επίσης όλοι ένα τυποποιημένο πρωινό και μεσημεριανό γεύμα.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι μετά από σύντομους περιπάτους, τα άτομα διατήρησαν κατά μέσο όρο το σάκχαρο του αίματος 6,9 millimoles ανά λίτρο (mmol/L). Τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα τους ήταν υψηλότερα, 8,2 mmol/L, μετά από τις παρατεταμένες καθίσματα.
Πάνω από 48 ώρες παρακολούθησης, κατά τη διάρκεια και μετά την περίοδο δοκιμής, τα επίπεδα σακχάρου στο αίμα παρέμειναν στο εύρος στόχου κατά 14% υψηλότερα στους συμμετέχοντες που έλαβαν «σνακ» άσκησης σε σύγκριση με αυτούς που δεν το έκαναν.
Βόλτα για διατήρηση της υγείας
«Αυτή η μελέτη είναι ενδιαφέρουσα», σχολίασε ο Δρ Σουμερά Αχμέντ, επίκουρος καθηγητής στο Κολλέγιο Οστεοπαθητικής Ιατρικής στο Πανεπιστήμιο Touro της Καλιφόρνια, ο οποίος δεν συμμετείχε στη μελέτη.
«Είναι συναρπαστικό να αναγνωρίζω ότι ακόμη και οι συχνές δραστηριότητες χαμηλής έντασης και πολύ μικρής διάρκειας μπορούν να βοηθήσουν στη βελτίωση του χρονικού διαστήματος για άτομα με διαβήτη τύπου 1. Το πιο σημαντικό, αποφεύγει την υπογλυκαιμία», σημείωσε.
Ο Δρ Ahmed επεσήμανε επίσης ότι οι σύντομες βόλτες της μελέτης θα πρέπει να είναι εύκολο να ενσωματωθούν στην καθημερινή ρουτίνα ενός ατόμου.
Θεώρησε επίσης ότι ο ήπιος αντίκτυπος των σνακ άσκησης είναι απίθανο να απαιτήσει αλλαγές στις δόσεις ινσουλίνης ή στην πρόσληψη υδατανθράκων που μπορεί να απαιτούνται με πιο έντονη άσκηση.
Ενώ οι συνεδρίες διάρκειας 7 ωρών της μελέτης – με 14 σύντομους περιπάτους – είναι κατάλληλες για μια δοκιμή μελέτης, είναι όμως πολλές βόλτες για μια μέση ημέρα.
«Χρειαζόμαστε περαιτέρω μελέτες για να προσδιορίσουμε εάν [η] συχνότητα των δραστηριοτήτων έντασης φωτός πέρα από τα 30 λεπτά όπως σημειώνεται σε αυτή τη μελέτη είναι ωφέλιμη, αλλά οτιδήποτε πιο συχνό από αυτό μπορεί να μην είναι ρεαλιστικό ή βιώσιμο», είπε ο Δρ. Ahmed.
Η ενδοκρινολόγος Δρ. Ana Maria Kausel, η οποία επίσης δεν συμμετείχε στη μελέτη, σημείωσε: «Συνήθως λέω στους ασθενείς μου να πάνε μια βόλτα μετά τα γεύματα. Υπάρχουν κάποιες μελέτες που έχουν δείξει μείωση της γλυκόζης του αίματος κατά 10 χιλιοστόγραμμα ανά δεκατόλιτρο (mg/dl) [7,2 mmol/L] ανά μπλοκ που περπατούν, ανεξάρτητα από την ένταση».
Όπως δείχνει αυτή η μελέτη, οι βόλτες με ένταση φωτός μπορούν να κρατήσουν το σάκχαρο στο αίμα σε εύρος τιμών και είναι ασφαλέστερες από το περπάτημα σε υψηλότερες εντάσεις.
Διαβήτης τύπου 1 και άσκηση: Απαιτείται προσοχή
Ο Δρ Ahmad περιέγραψε την ανταπόκριση στη γλυκόζη του αίματος των ατόμων με διαβήτη τύπου 1 στη σωματική δραστηριότητα ως «πολύ μεταβλητή», ανάλογα με τον τύπο, την ένταση, το χρόνο και τη διάρκεια της άσκησης.
«Έτσι αυτά τα άτομα χρειάζονται είτε πρόσθετη πρόσληψη υδατανθράκων είτε χρειάζονται προσαρμογές της δόσης ινσουλίνης πριν ξεκινήσει η άσκηση», συμβουλεύει.
Η Δρ Kausel προειδοποίησε επίσης:
«Οι διαβητικοί τύπου 1 είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην άσκηση. Πρέπει να είναι πάντα προσεκτικοί όταν κάνουν σωματική δραστηριότητα. Στην ιδανική περίπτωση, όλοι οι διαβητικοί τύπου 1 θα πρέπει να βρίσκονται σε [συνεχή παρακολούθηση γλυκόζης] κατά τη διάρκεια της άσκησης».
Τι συμβαίνει στον διαβήτη τύπου 1;
Στον διαβήτη τύπου 1, το πάγκρεας ενός ατόμου αποτυγχάνει να παράγει επαρκή ποσότητα ινσουλίνης. Η ινσουλίνη είναι μια ορμόνη που επιτρέπει στη γλυκόζη, ή τη ζάχαρη, να εισέλθει στα κύτταρα του σώματος όπου χρησιμοποιείται ως καύσιμο για ενέργεια.
Χωρίς επαρκή ινσουλίνη, το σάκχαρο αυξάνεται στην κυκλοφορία του αίματος, όπου μπορεί να συσσωρευτεί σε μη ασφαλή επίπεδα.
Ο διαβήτης τύπου 1 που δεν θεραπεύεται μπορεί να οδηγήσει σε σοβαρές επιπλοκές, όπως προβλήματα με τα μάτια και τα πόδια, καρδιακές παθήσεις, εγκεφαλικό επεισόδιο, νεφρική νόσο και νευρική βλάβη.
Επί του παρόντος δεν υπάρχει θεραπεία για τον διαβήτη τύπου 1 και η ικανότητα του παγκρέατος να παράγει ινσουλίνη τείνει να μειώνεται περαιτέρω με την πάροδο του χρόνου. Μία από τις θεραπείες που διερευνώνται είναι η μεταμόσχευση παγκρεατικών νησίδων Αξιόπιστη πηγή, η οποία μπορεί να είναι σε θέση να αντικαταστήσει νησίδες χαμηλής λειτουργίας με νέες από υγιή δότη.
Τα άτομα με διαβήτη τύπου 1 χρειάζονται πολλαπλές δόσεις ινσουλίνης κάθε μέρα και πρέπει να παρακολουθούν το σάκχαρό τους για να το διατηρήσουν σε ένα ασφαλές εύρος.
Το κύριο καθημερινό μέλημα είναι η υπογλυκαιμία. Τα συμπτώματα της υπογλυκαιμίας περιλαμβάνουν τρέμουλο, τρόμο, επιταχυνόμενο καρδιακό ρυθμό, ζάλη ή ζαλάδα, πονοκεφάλους, ναυτία, πείνα, άγχος ή ευερεθιστότητα, ανήσυχο ύπνο, αδυναμία και χλωμό δέρμα.
Το χειρότερο αποτέλεσμα για όσους αντιμετωπίζουν επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα είναι να πάνε σε υπογλυκαιμικό κώμα και να βιώσουν απώλεια συνείδησης.
